(Update: tekst toespraak toegevoegd)
Ondanks het slechte weer was het een druk bezochte nieuwjaarsreceptie in het stadhuis van Spijkenisse.
Burgemeester Salet heeft eerst de nodige handen geschud en daarna de traditionele nieuwjaarstoespraak gehouden waarin ze sprak over de vele mensen die het afgelopen jaar hulp en steun hebben gezocht bij het werk en zorgplein.
Ook sprak ze haar zorgen uit over de vele branden die er de afgelopen periode geweest zijn. Ze is trots op de inwoners van Spijkenisse die met veel extra ogen en oren opletten en het melden als er ongeregeldheden zijn. De volledige toespraak zullen wij later publiceren.
Voor de tweede keer werd dit jaar het jeugd en jongerenlintje uitgereikt. Het eerst lintje werd uitgereikt aan Vincent Boot (19). Een zeer muzikale jongeman, die zijn talent inzet voor goede doelen. Zo heeft Vincent onder andere benefietconcerten gegeven voor de slachtoffers van de aardbeving in Izmit en voor de Amref Flying Doctors. Met zijn concerten haalde hij mooie bedragen binnen.
Het tweede lintje ging naar Jurren Berkhout (16). Hij is zeer actief op het gebied van vrijwilligerswerk. Jurren helpt mee met de zondagsdiensten in de jeugdgevangenis van Spijkenisse, de Hartelborgt. Na afloop praat hij met de jongeren over hun problemen en probeert zo het verblijf van deze jongeren wat op te vrolijken. Naast dit is hij ook nog peer bij Bouman/GGZ. Een peer is een jongere die is opgeleid en begeleid om andere jongeren voorlichting te geven. Jurren zet zich in voor het project Sappie, welke jongeren informeert over het gebruik van alcohol. Hij doet dit in heel Zuid-Holland.
Het derde lintje werd opgespeld bij Luc van der Heiden (8). Hij heeft er voor gezorgd dat er op het Beatrixplein een tafeltennistafel is geplaatst. Luc vond het er maar saai en besloot daarmee naar wethouder Lewis stappen. Zij vroeg hem een handtekeningactie te houden en dit resulteerde uiteindelijk in de plaatsing van de tafeltennistafel. Hiermee toont Luc aan dat hij initiatief neemt en doorzettingsvermogen bezit. En dit al op zeer jonge leeftijd.
De burgemeester prees alle genomineerden en liet niemand met lege handen naar huis gaan. Iedereen kreeg, wel of geen lintje, nog een kleine verrassing als beloning voor zijn of haar inzet voor medemens en maatschappij.
Het popkoor Singing Beat zorgde net als vorig jaar voor een muzikaal intermezzo. Daarna was er een demonstratie skateboarden. Tot slot waren vanwege het 100jarig bestaan van Scouting Nederland alle 4 de Spijkenisser scoutinggroeps aanwezig die voor het college een aantal dozen gebak hadden meegenomen.
Tekst nieuwsjaarstoespraak
Dames en heren, jongelui
We zien ze steeds vaker op het Werk- en Zorgplein: mensen die voor een baan of uitkering komen. Ze staan op straat of redden het niet als zelfstandige. En al berichten de media over broos herstel, deze mensen kopen daar niets voor. Hun huur of hypotheek loopt door, elke maand schrijft het energiebedrijf een vast bedrag af, de wasmachine is aan vervanging toe en er moet eten op tafel. Wie het niet redt, zet een bord in de tuin, krijgt een betalingsregeling of komt in de schuldhulpverlening.
Persoonlijke drama’s, vaak in stilte verwerkt.
De economische crisis is niet de enige bedreiging van deze tijd. Van nog groter belang is de klimaatcrisis, die nieuwe verdelingsvraagstukken en onzekerheden met zich meebrengt. Verder voelen mensen nog altijd onbehagen over de toenemende invloed van Europa, over de integratie van nieuwe Nederlanders en over de verruwing van de omgangsvormen.
Maar ook over de afstand tussen uitvoeringsorganisaties en mensen, over het antwoordapparaat in plaats van het persoonlijk contact.
Staat hier nu een sombere burgemeester voor u, dames en heren? Integendeel. Maar nu we de eerste tien jaar van deze eeuw achter ons hebben, leek het me goed eens stil te staan bij enkele grote processen die ons leven beïnvloeden. En bij onze reactie daarop.
Want wat doen we als we dit soort bedreigingen zien of voelen?
Dan zoeken we naar houvast, naar de dingen die ons binden. En die vinden we meestal in het verleden. We gaan naar archieven om onze stamboom uit te pluizen, we bouwen een Nationaal Historisch Museum, we gaan naar films over de watersnoodramp en de Elfstedentocht, we werken aan canons van de geschiedenis, we idealiseren de ‘overzichtelijke’ jaren vijftig en we zijn er trots op dat ‘onze’ Sinterklaas de Kerstman met een knock-out verslaat.
Het zijn zomaar wat voorbeelden en sommige klinken een beetje gekscherend. Maar ik bedoel het serieus: we zoeken in toenemende mate naar houvast en verbinding. Een begrijpelijke reflex, waar niets mis mee is. Want als mensen zich verbonden voelen met hun land, stad of omgeving, en met de mensen om hen heen, voelen ze zich er ook bij betrokken.
En dat is wat een samenleving nodig heeft.
Als gemeentebestuur doen we er ook aan mee. We geven de Voorstraat weer een historische uitstraling, we maken veel werk van Open Monumentendag, we eren onze veteranen en dit jaar – 65 jaar na de bevrijding – brengen we een boekje uit met plaatselijke oorlogsverhalen van nog levende getuigen en betrokkenen.
Toch kan een jonge stad als de onze niet zo veel houvast vinden in haar eigen geschiedenis. Spijkenisse was nog maar twee generaties terug een klein dorp, met een paar duizend zielen. Nu zijn we een moderne stad met bijna 75.000 inwoners. Dat zijn letterlijk verschillende grootheden. Maar waarmee kunnen wij ons als jonge stad dan wel verbonden voelen? Wat is, om het zo maar te zeggen, ons anker?
Ik zou zeggen: kijk over uw schouder. Ja, de havenindustrie. Als we over onze stad vertellen, benadrukken we de moderne architectuur, het fonkelnieuwe stadscentrum, de ligging aan de rivier, het groene achterland en de nabijheid van stranden en duinen. Allemaal terecht. Dat moeten we ook blijven doen.
Maar de industrie noemen we liever niet. Daar staan we met onze rug naartoe.
Begrijpelijk, vanwege de minder mooie kanten ervan. Toch vind ik dat we de industrie zouden moeten omarmen. Niet alleen omdat de groei en ontwikkeling van Spijkenisse sinds de jaren vijftig voor een deel aan de groei van het havengebied is gekoppeld. Maar ook omdat veel van onze welvaart daar vandaan komt.
Bovendien, en dat is mijn punt vandaag, gebeurt er onvoorstelbaar veel op het gebied van innovatie en verduurzaming. Ontwikkelingen die onze toekomst vorm en richting geven.
Zoeken wij als jonge stad een anker, een verbindend element?
Kijk dan niet alleen in het verleden, maar ook in het nu en straks. Mooie woorden, maar maak ze eens concreet, zie ik u denken. Welnu, als gemeente zouden we moeten nadenken over de mogelijkheid om hier ooit, samen met de grote bedrijven in onze achtertuin, een toekomstcentrum te realiseren.
Daarin kunnen we het publiek op allerlei manieren vertellen over wat de industrie allemaal doet, wat voor innovatiekracht daar zit, wat de nieuwste vindingen en processen zijn, welke gemakken ons die nog gaat opleveren, hoe internationaal de bedrijven zijn, wat de energiebronnen van de toekomst zijn en hoe veel pschoner het wordt. Met exposities, filmvertoningen, congressen en symposia, allemaal over innovatie en een groenere toekomst.
Wij zijn een stad die, ik zei het al, een deel van zijn groei en ontwikkeling aan de nabijheid van de industrie te danken heeft. Laten we stoppen dat als negatief te zien, maar er de kansen van inzien.
Zo’n toekomstcentrum zou wat mij betreft niet op zichzelf moeten staan. Als stad zouden we, met ondernemers, woningcorporaties en burgers, óók meer moeten gaan investeren in innovatie en duurzaamheid. Zodat niet alleen de industrie in onze achtertuin vergroent, maar ook wijzelf. Daar is een bepaald bewustzijn voor nodig, en een wil. Het toekomstcentrum kan ook daarvoor een aanjager zijn.
Begrijp me goed, dames en heren. We hebben nog enorme opgaven liggen die voorlopig absoluut vóórgaan: het aan de slag helpen van mensen, de veiligheid op straat, de verbetering van de bereikbaarheid, de hulp aan mensen met schulden en natuurlijk de diverse grote projecten waarmee we onze stad completer en ons stadscentrum aantrekkelijker maken. Zoals de nieuwbouw aan de Oude Maas, de bouw van villa’s in Hekelingen en de bouw van de nieuwe bibliotheek, het nieuwe theater en het Stadsplein.
Maar het denken mag niet stilstaan. Een stad is nooit af, ook al is zij straks veiliger, beter bereikbaar en qua voorzieningenniveau compleet. En dus vond ik het goed mijn gedachten over de iets verdere toekomst met u te delen.
Het zal mij niet verbazen als de politieke partijen in Spijkenisse in de komende tijd ook hún ideeën over die langere termijn naar buiten brengen. Over nog maar ruim acht weken zijn immers de gemeenteraadsverkiezingen, waarvan ik hoop dat de opkomst groot zal zijn. Natuurlijk gaan die verkiezingen over wat er in onze stad in de komende vier jaar moet gebeuren.
En de economische crisis, die ook van grote invloed zal zijn op datgene wat wij als gemeente kunnen doen zal ook daar een rol in spelen.
Maar verder kijken dan die relatief korte termijn, is goed en nodig. De kansen van de toekomst verdienen een plaats in onze gedachtevorming.
Terug naar het hier en het nu.
Het afgelopen jaar hebben voordurende brandstichtingen ons zorgen gebaard en zij blijven de voortdurende aandacht van politie en gemeente houden. Maar het is goed om te zien dat burgers vrijwillig meewerken om ogen en oren op straat te zijn.
De veiligheid op straat is immers een verantwoordelijkheid voor ons allemaal. Het is daarom goed om te kunnen melden dat wij een relatief rustige jaarwisseling achter de rug hebben dank zij de inzet van veel mensen, maar ook dankzij onze inwoners , jong en oud, die er een gezellig feest van hebben gemaakt.
Op naar een voorspoedig 2010, dames en heren.
Naar de voorpret die we nu al mogen hebben, omdat dit jaar de twee grootste wielerrondes van de wereld onze stad aandoen: de Giro d’Italia en de Tour de France.
En naar jonge mensen die – omdat ze in het afgelopen jaar veel voor anderen betekenden – in het zonnetje worden gezet. Zo meteen mag ik voor de tweede keer de jeugd- en jongerenlintjes uitreiken.
Maar voor ik daaraan toekom, wil ik u een gezond en gelukkig 2010 toewensen.
Dank u wel.
Morgenavond een videoverslag van deze avond.
© Foto’s Cok de Coninck (VPinfo.nl)
