Er is nog niet eens aan het plangebied Zuid-Oost begonnen of de gemeente incasseert een tegenslag van ruim 1 miljoen om zo een mokkende boer af te schepen. De bibliotheek kostte bijna 3 miljoen meer dan verwacht. Waar het geld daarvoor vandaan moet komen is nog onduidelijk.
Voor de Rokade werd een noodgreep uitgevoerd, niet verkoop maar verhuur van de appartementen dempt nu de verliezen van bouw en exploitatie. Zullen de kosten van het in aanbouw zijnde theater ook flink de pan uit rijzen?
Een paar weken geleden kondigde wethouder GJ ’t Hart zijn vertrek aan. Dat kwam op het moment dat hij beschuldigd werd van “vriendjespolitiek”, door het gunnen van een campagne naar bevriend oud-raadslid en eigenaar van een ontwerpbureau M. Jongeneel. Volgens GJ ’t Hart had zijn vertrek niets met deze zaak te maken. Maar waarmee dan wel? ’t Hart heeft altijd geroepen dat hij in Spijkensse een klus heeft af te maken. Langzaam maar zeker lijkt het er op dat die klus niet afgemaakt kan worden zonder forse financiële stroppen. Waarschijnlijk zag hij dat zelf ook wel in, mooie reden om zelf eens op zoek te gaan naar ander werk, voor dat de dag komt dat men eist dat zijn kop zou rollen.
Mokkende boer: 1.1 miljoen euro
Het meest zuidoostelijke gebied van Spijkenisse is nu nog groen. Blijft ook grotendeels groen maar met een andere bestemming. Nu nog grazen daar de schapen en voert een boer daar zijn werkzaamheden uit. Deels doet hij dat op eigen grond maar ook deels op grond die hij van de gemeente pacht. Voor eeuwig, zoals dat mondeling is afgesproken.
Maar de gemeente heeft andere plannen voor het gebied en dus met er een weg worden aangelegd, gaat er een nieuwe sloot worden gegraven en ook een fietspad moet er komen. De boer mag wel van dat fietspad gebruik maken om zijn bedrijf te bereiken.
Die plannen gaan gepaard met veranderingen van het maaiveld. Sommige gebieden worden verhoogd waardoor het waterpeil op andere plaatsen beïnvloed wordt. Dat is slecht voor de boer. Hij raakt al stukken grond kwijt waar zijn schapen dan niet meer terecht kunnen en ziet het voortbestaan van zijn bedrijf in gevaar komen. Niet verwonderlijk dat hij bezwaar aantekende. Om verder “gedoe” met deze boer af te kopen, trekt het gemeentebestuur nu 1.1 miljoen uit.
De gemeente moet wel, zij loopt anders een subsidie mis van 5.6 miljoen. Feitelijk is er nu 1.1 miljoen minder beschikbaar voor de uitvoering van de plannen. Waar gaat men dat geld vandaan halen? Gezien de termijn van één jaar voor realisatie is een aanpassing van de plannen amper mogelijk, dit zou namelijk tot nog meer vertraging leiden waardoor de subsidie in gevaar komt.
De boekenberg: 2.85 miljoen euro
In 2002 is de kogel door de kerk, er moet een nieuwe bibliotheek komen. Een complex en gedurfd ontwerp wordt er gekozen. Een bibliotheek die door zijn omvang en uitstraling Spijkenisse op de kaart moest zetten. Compleet met parkeergarage en commercieel te verhuren ruimtes. Budget bijna 40 miljoen euro. Binnen het budget wordt 1.8 miljoen gereserveerd voor onvoorziene posten. Maar nu de bouw bijna geheel klaar is blijkt men veel duurder uit te zijn geweest.
Zoiets simpels als trapleuningen in de bibliotheek was men vergeten en ook aan het schoonmaken van de ramen aan de binnenkant was niet gedacht. Hoe kun je dat nu vergeten in een gebouw dat feitelijk bestaat uit muren en een dak van glas? Veranderende wetgeving speelde ook mee. Een half miljoen moest worden uitgetrokken om de parkeergarage te voorzien van een sprinklerinstallatie.
En nog een tegenslag. De digitalisering leidde er toe dat ook de functie van een bibliotheek veranderde. Daarop besloot men, dat het deel wat de bibliotheek in beslag zou nemen, verkleind werd en de commercieel te verhuren ruimte meer oppervlakte kreeg toegewezen. Kosten van deze aanpassing ruim 650.000.- euro. De verwachting was dat dit zou wegvallen tegen de te verdienen inkomsten. Helaas, deze verwachting is nog niet uitgekomen!
De bouw van het hele project liep qua tijd uit de hand. Ruim 8 maanden later dan gepland wordt het project opgeleverd. Het kostenplaatje van deze overschrijding is een half miljoen. Dat heeft ook gevolgen voor de rente die de gemeente betaald: 300.000 euro moet er extra worden uitgetrokken. Dit wordt gedekt uit de inkomsten van de parkeergarage.
En om het financiële plaatje meerwerk rond te ronden: er is nog een 500.000.- aan overige kosten en de architect krijgt voor zijn extra werkzaamheden 100.000.- euro.
Het college van Ben W zegt hieruit lessen te hebben getrokken. Dit zal bij het in aanbouw zijnde theater niet het geval mogen zijn. Maar kunnen zij dat waarmaken?
Het nieuwe theater.
Een paar weken geleden werd de eerste officiële paal geslagen voor dit project. Tijdens de bijeenkomst waren er de bekende speeches van bobo’s en natuurlijk, hoe kan het ook anders bij een theater een stukje amusement in de vorm van Rik Hoogendoorn. Bekend van onder ander Sesamstraat maar ook de zanger van het lied “Spijkenisse”. Dat lied staat op Youtube. En onder dat lied reacties van mensen. Hij las er twee voor. Een daarvan was deze:
“Dank aan Rik, zo denken veel mensen uit Spijkenisse erover. Een stadsbestuur dat miljoenen uitgeeft aan prestige projecten waarvan het end nog niet in zicht is, op naar de art.12! Of gaan busladingen toeristen ons redden van de ondergang? Was Spijkenisse nog maar gewoon Spijkenisse een leuk dorp zonder ambities om een stad te willen zijn.”
Toen er door Rik Hoogendoorn werd verteld dat dat dit een reactie was van Irene Hoogenraad, leidde dat tot een hoop gelach. Tja, de dames en heren die het hardst lachten vullen hun zakken omdat zij voor deze “goedgeefse gemeente” zo goed als risicoloos mogen bouwen, waren de mensen die hun megalomane projecten verwezenlijkt zagen worden of politici die de luizen in de pels van de gemeente uitlachten. Zodra het theater er staat en er normale exploitatie is, zullen we zien wie er gelijk heeft.
De knip van Spijkenisse is leeg
Zoals eerder geschreven zegt het college te hebben geleerd van de Boekenberg. Men noemt een overschrijding van 10 tot 15% zelfs bijna logisch. Maar die financiële ruimte is amper opgenomen in de bouw van het theater. En wordt die overschrijding nog groter dan is er helemaal geen reserve om dit op te vangen. Geld wat dan ergens anders vandaan moet komen. Vraag alleen is waar vandaan? Spijkenisse is zo goed als platzak. Het heeft de afgelopen jaren zo geschoven met potjes dat er nu alleen nog maar lege potjes zijn. Dat wat nog te bestempelen valt als reserves wordt voor vrijwel alle projecten aangemerkt als reservepotje.
Daarmee maakt het de gemeente Spijkenisse zeer kwetsbaar voor tegenslag. En die krijgt men aan alle kanten. De woningmarkt trekt voor alsnog niet aan, de verwachte inkomsten uit het grondbedrijf van de gemeente vallen keer op keer tegen. Sommige projecten zoals “Het land van Groenewoud” lopen forse vertragingen op. De verkoop van “Het Land” valt, ondanks de mooie huizen, tegen. De realisatie van de nog te plaatsen Eurobruggen kon alleen doorgaan door subsidie van de Stadsregio.
Spijkenisse is eigenlijk failliet. Alleen is het nog niet uitgesproken. Men schuift met de potjes om dat tegen te gaan. Maar hoe lang kan men nog schuiven? Niet lang meer. Iedere euro moet 100 keer worden omgedraaid voor het wordt uitgegeven. De vooruitzichten zijn economisch somber. En daar kan de gemeente niets aan doen. Gelukkig zijn de meeste plannen nu wel uitgevoerd. Hoewel…. ?
De Haven, de gemeentelijke herindeling met Bernisse, de te verwachten tekorten van het theater als het niet gaat lopen zoals men verwacht, de tegenvallende inkomsten uit het parkeerbedrijf en grondexploitatie. De lijst is nog lang niet af. Maar we zullen de rekening nog krijgen.
Wie zich er niet druk om maakt is de altijd goedlachse wethouder GJ ’t Hart. Hij zag dit allemaal dagelijks in zijn financiële verslaggeving, Hij berekende dit al tijden geleden door. Hij wist wat er komen zou en wat men kon verwachten als alle optimistische plannen minder rooskleurig blijken te zijn. Hij kende de valkuil van het gemeentebestuur: Mooie plannen maar met risicovolle dekking. Hij koos eieren voor zijn geld. Hij pakt de koffers en laat de stad achter met een erfenis.
Waarschijnlijk zullen er tijdens zijn afscheidsborrel alleen maar lovende woorden te horen zijn. Hij zal een forse bos bloemen krijgen voor zijn inzet, mogelijk nog een cadeau vanuit de gemeente, feitelijk betaald door ons als burgers. Maar hij laat ons achter met de rekening. Die wij pas echt gepresenteerd krijgen als hij allang vertrokken is. Bedankt meneer ’t Hart.
Mario Guagliardo
