Het is allemaal goed geregeld. Maandagmorgen zit de wachtruimte van Baharini, een afdak met hardhouten banken zonder muren, goed vol.
Een vijftiental volwassenen laat zich van allerlei kiezen in diverse staat van verval verlossen. Het is wel weer even wennen aan de vele vliegen die op het mensenbloed afkomen.
Wanneer de ingreep wat langer duurt doordat de wortels moeilijk te grijpen zijn vult de mondholte zich snel met meerdere dikke bromvliegen.
Ondertussen haalt assistent Robert met de auto een tiental kinderen van een school uit de buurt. Het zijn eersteklassers die door Frank, de vorige tandarts hier, gecontroleerd en van een behandelplan voorzien zijn. In hun geel met bruine uniformen lijken zij uit de verte wel op een jeugdteam van hockeyvereniging Spijkenisse. Gelaten ondergaan zij de geïndiceerde zorg. Het valt ook nu weer op hoe gedisciplineerd ze zijn. De zes tot tien jarigen zitten rustig uren te wachten, pas wanneer iedereen klaar is wordt er even op de draaimolen van de kliniek gespeeld.
De prachtige tandartsunit die hier staat heeft al geruime tijd geleden begeven. Niet geschikt voor de tropische omstandigheden. De stoel doet het nog wel en samen met een losse afzuiger en borenset valt prima te werken. Nadat de kinderen weer zijn teruggebracht naar hun vervallen schoolgebouw wordt de hele tandheelkundige installatie ingepakt en achterin de auto geladen. Morgen gaat de tandheelkunde on tour.
Terug in het Doctors Plaza eerst een stukje met dokter Jan gefietst. De vele stenen op de weg zijn helaas teveel voor het Chinese rijwiel. Het ventiel wordt met rubber en al uit de velg geblazen. Het uitzicht vanaf het dakterras op de zonsondergang is weer adembenemend. De huisrat houdt de gemoederen gedurende avonduren aardig bezig. Het beest is er al minstens een week, kruipt door de kleinste gaatjes, blijkt te kunnen watertrappelen in de toiletpot en laat zich op geen enkele wijze vangen.
Dinsdag eerst naar Hongwe. Een kwartiertje rijden. Hier hetzelfde beeld als in Baharini. Een afdak, wat banken en drom wachtende cliëntèle. Het kliniekje in Hongwe wordt gerund door een aantal religieuzen. Zij schrijven de patiënten in en wegen ze om onduidelijke redenen. Om twaalf uur is ook de laatste klant met een gaasje tussen de kaken vertrokken. De afhandelstoel ingeklapt, het instrumentarium in een koffer en op naar Witu, ongeveer drie kwartier rijden. Witu ligt langs de doorgaande weg van Malindi naar Lamu en het is er een drukte van belang. Met grote regelmaat stoppen er volgeladen bussen op weg naar Mombasa en Nairobi. Ze worden bestormd door verkopers van fruit, gebak en aanverwante zaken. Middenin die drukte staat een medische post waar we een kamer mogen gebruiken.
Nadat de spullen zijn uitgepakt komt er een stroom klanten op gang. Dikke wangen, een uitgeslagen tand waar verder niets aan te doen is en heel veel rotte kiezen. Goed voor een hele middag werk. De fietsenmaker van Mpeketoni, die ook lassen kan, vervangt voor anderhalve euro de band. Naar zijn zeggen door een van goede kwaliteit. De assistente Cecilia gelijk maar naar huis gebracht. Zij is hoogzwanger en huurt twee kamers in een guesthouse. Dat is anders dan gedacht geen hotel maar een woongebouw waar een aantal gezinnen een of meerdere kamers huurt en het sanitair deelt. Een kamer is om te slapen de andere om de zitten, te eten maar ook te koken. En dat met straks twee kinderen. Haar echtgenoot werkt als verpleegkundige in een ziekenhuis aan de kust en komt een week per maand naar huis.
Eerder verschenen: Tandarts van der Dussen weer naar Kenia
