Dinsdag staat de tweeslag Hongwe en Witu weer op het programma. Omdat de behandelstoel in Mokowe is achtergebleven voltrekken de extracties zich op het aanwezige keukenmeubilair.
Er zijn niet veel belangstellenden, op elke locatie tien. Eddy en Robert kwijten zich ijverig aan hun taak, Cecilia is in Mpeketoni achtergebleven om zich in het ziekenhuis te laten onderzoeken.
Over een maand hoopt ze daar te bevallen van haar tweede kind. Wel zelf voldoende hechtdraad meenemen. Dat zelfde ziekenhuis bezoeken we aan het eind van de middag. Het traditionele beeld van een overheidsziekenhuis in Kenia. Een omheind terrein met verspreid een aantal slecht onderhouden betonnen gebouwen. Vieze vloeren, kringen op het plafond en bladderende muren. Een prijslijst naast de ingang, een weinig gebruikte ambulance onder een afdak.
We babbelen wat met de Medical Officer en de enige verpleegkundige die erg lange werkdagen maken. Er is een twintigtal patiënten opgenomen. Een paar kinderen met ernstige brandwonden over een groot deel van het lichaam, gevallen van ernstige malaria en een oudere man die op zijn akker door een groene mamba, een gifslang, is gebeten. Aangezien een passend antigif niet voorradig is zal hij in de loop van de avond overlijden. Van een tuinstoel en een paar fietswielen is met veel creativiteit een rolstoel vervaardigd.
Daarna langs de kliniek van dokter Ruben, een van de commerciële klinieken in de stad. Een spreekkamer, een farmacy, drie opnamebedden, een echte rolstoel en een laboratorium. Vierentwintig uur per dag open en het is er de hele dag door druk. Vooral de medicijnverkoop doet het goed. Een consult zonder recept is in Kenia geen consult.
Woensdag weer naar de school in Mokowe. De weg is gelukkig enigszins opgedroogd en daardoor beter begaanbaar. In elk geval zijn de kuilen weer zichtbaar. De laatste leerlingen ondergaan hun behandeling. De meeste gelaten, een enkeling tegenstribbelend.
Hoewel het lesprogramma op het prikbord een doorlopend programma van activiteiten aangeeft bestaat de dagvulling in werkelijkheid toch vooral uit rondhangen op het schoolplein.
De keuken produceert rond het middaguur een geweldige hoeveelheid rook en een warme rijstmaaltijd. Wonderbaarlijk hoe uit zo’n zwartgeblakende ruimte zo’n spierwit gerecht getoverd kan worden. Water is alleen beschikbaar uit de pomp. Er vormt zich daar al snel een rijtje leerlingen die het apparaat op afroep voor de Daktari willen aanzwengelen. Ter afsluiting krijgen de kinderen allemaal een tandenborstel en worden ze toegesproken.
Donderdag naar Hindi. Ook weer ver weg. Robert kan gelukkig rijden. Er zijn weinig patiënten, een mooie gelegenheid om de planning voor de komende weken eens door te nemen. Volgende week zijn er in tegenstelling tot wat eerder gemeld werd weer schoolkinderen, maar daarna is het vakantie en kan er extra aandacht uitgaan naar de volwassenenzorg. Dat moet dan wel bekendheid aan gegeven worden. De vraag is hoe. Uit het team komen weinig ideeën. Commercieel denken is hier toch niet met de paplepel ingegoten. Een voostel om wat aanplakbiljetten te maken wordt hartelijk omarmd. Vanavond dan maar mee aan de slag, morgen op campagne.
Bij thuiskomst blijkt Sammy voor de televisie te liggen slapen. Volgens Jan een dagelijks terugkerend fenomeen. Er zijn drie zenders beschikbaar. Een met elke dag live of in herhaling de parlementsvergaderingen, een met de hele dag door kerkdiensten uit de hele engelstalige wereld en een met muziek. De parlementsuitzending schijnt het beste slaapmiddel te zijn.
