Het is een eenvoudige uitdaging om een column te schrijven over een gemeente die als minst aantrekkelijkst wordt beschouwd.
De resultaten van de Atlas van de Nederlandse Gemeenten waren net bekend of mensen in mijn omgeving vroegen al hoe venijnig dit keer mijn stukje zou zijn.
Het moet toch heel eenvoudig zijn om alles en iedereen te fileren. Dat is het echter niet, want laten we eerlijk zijn; de bevolking van Spijkenisse woont toch wel heel prettig in Spijkenisse als ik mijn omgeving en de pers mag geloven. En ook ik, gezien mijn bijdrage van enige tijd geleden, heb het goed naar mijn zin in Spijkenisse.
Aan de andere kant spreken de uitkomsten voor zich. Uitkomsten die gebaseerd zijn op de kille cijfers van voorzieningen en statistieken. En daar zit het probleem, maar wellicht ook de oplossing. Als je überhaupt een oplossing wil. Ik zou zeggen van wel, want jaren lang op de onderste plaats bungelen brengt enorme problemen met zich mee. Met een wegtrekkende bevolking, dalende inkomsten en het daardoor verder dalen van het voorzieningenniveau kunnen enorme problemen in de toekomst liggen.
Kijken we naar de meest aantrekkelijke steden dan wordt de top 10 vooral gevormd door de grote steden, met veel historie, voorzieningen en cultuur. Steden waar veel geld in het laatje komt om een hoogvoorzieningen niveau op peil te houden. Grote uitzondering is Amstelveen. Maar die stad is zo veel Amsterdam dat zelfs het stadslogo nagenoeg hetzelfde is. Daarnaast scoort Amstelveen vooral hoog door de enorme werkgelegenheid dankzij Amsterdam en Schiphol en de lage (in aantal) sociale woning bouw. Veel van de steden die in de top 10 staan scoren op onderdelen zeer slecht, maar worden op andere meetresultaten meer dan gecompenseerd. En helaas is Spijkenisse niet in staat om slechte, afzonderlijke resultaten te compenseren. De vraag is of Spijkenisse kan stijgen op de ranglijst. Gelukkig wel, want verder dalen is in elk geval geen optie.
Nu wil ik me niet direct mengen of profileren met de inhoud van politieke programma’s. Alle partijen hebben goede ideeën. Het grootste gevaar is dat er niet wordt gekozen en dat er een concessie uitkomt die vlees noch vis oplevert. Het maken van een keuze betekent de kans op onderscheidend vermogen. En wat het bestuur vooral niet moet doen is zich verschuilen achter projecten die de statistieken niet veranderen. Het maakt namelijk niet uit of we nu een bouwkeet als theater hebben en straks een soort tweede Luxor. Één theater blijft één theater. En één bibliotheek in een portocabine blijft één bibliotheek in een glazengebouw.
Spijkenisse speelt een specifieke rol op Voorne-Putten en aan de andere kant richting Rotterdam. We zijn geworden tot een forenzenstad met grotenstedenproblematiek. De forenzen worden in balans gehouden door een grote groep niet werkende beroepsbevolking. Het is dus goed dat de gemeente kritisch kijkt naar een evenwichtige demografische opbouw van de bevolking. En daar liggen lastige vraagstukken aan ten grondslag. En dat betekent kiezen. Keuzes die snel gemaakt moeten worden. Keuzes die Spijkenisse een onderscheidende “smoel” geeft. Een stad tussen het water, dicht bij natuur en grote stad, een stad die de moeite waard is om te investeren in meer voorzieningen. Een stad met jeugd die opgeleid wil worden en bedrijven in de omgeving die binnen nu en 5 jaar voor een enorme vergrijzingsproblematiek staan.
Bedenk immers; we kunnen met z’n allen wel roepen dat het wel prettig wonen is in Spijkenisse, maar die groep wordt steeds kleiner en kleiner en kleiner. En als ik dan een burgemeester op tv zie verkondigen dat de laatste plaats is te verklaren doordat de gemeente altijd aangifte doet van graffiti-spuiters, dan voel ik me ook steeds kleiner worden.
Marco
