Nee, het is geen grap, ik ben heel serieus. Natuurlijk ben ik ook deze middag even op “het dorp” geweest.
Wauw, de meest troosteloze, saaie Koninginnedag in jaren. Feitelijk is er gewoon niets dat er op lijkt dat het Koninginnedag is.
Blijkbaar ben ik aan de late kant want ondanks dat het zonnetje inmiddels doorkomt, zijn er nergens meer kids die nog een laatste poging wagen hun oude speelgoed aan de straatstenen kwijt te raken. Of eigenlijk juist wel, want het enige wat we zien, zijn oranje vuilniszakken met de restanten die echt niet meer mee terug naar huis hoeven. Nou ja, de zakken zijn in elk geval oranje, dat hoort bij Koninginnedag. Ik heb het niet zo met de kleur oranje, waarom weet ik niet, ik lust ook geen oranje ijsjes of oranje snoepjes, nee en zeker geen oranje tompoezen! Een sinaasappel dan weer wel maar alleen als ik hem niet zelf hoef schoon te maken.
We beginnen de tocht vanaf het parkeerterrein achter de Marrewijkflat, lekker gratis, want het is vandaag een erkende feestdag. De sfeer lijkt er goed in te zitten want we horen muziek en het klinkt als veel meeklappende mensen. En dat klopt, het is druk bij het eerste podium dat we tegenkomen. Complimenten, de traditionele vrachtwagen is dit jaar vervangen voor een echte podiumwagen, wat dat betreft gaat het dus vooruit in Spijkcity. We zien ook gelijk wat de mensen daar houdt, er is een tap. En waar een tap is, is bier en dat schijnt er een beetje bij te horen om het gezellig te hebben.
Dan denkt u misschien, hoezo houdt dat de mensen daar? Nou, daar zijn we snel achter, blijkbaar is er een zero-tolerance beleid vandaag als het gaat om alcohol buiten de terrassen. De hele verdere route zien we namelijk steeds agenten driftig schrijven in het bonnenboekje. Regels zijn regels ten slotte, ook als het feest is of misschien wel juist dan. Wel jammer dat de lijn niet voor iedereen even strak is. Een paar op- maar vooral aan-geschoten jongens krijgen een prent, rijbewijs inleveren en alle gegevens worden genoteerd, tja als je er luidkeels bij roept en zingt is het niet meer alleen het glas (van plastic) in je hand maar komt er vanzelfsprekend openbare dronkenschap bij. De twee dames die nonchalant met hun rode wijntje van het ene terras naar het andere wandelen, worden wel staande gehouden maar krijgen geen prent. Nee, ze mogen niet verder lopen met hun glas dus gieten ze het maar in één teug achterover, zo, die zijn een stuk sneller dronken dan ze gepland hadden, dank u wel agent.
Op naar het horecaplein aan de haven. Daar is het pas echt genieten, nou ja genieten? Vier horecaondernemers hebben besloten ieder hun eigen muziek lekker hard te zetten. Dat klinkt pas goed zeg, halverwege hoor je ze echt alle vier door elkaar, knap gedaan!
Maar goed, ik dwaal af want ik was juist van plan te vertellen waarom deze Koninginnedag zo bijzonder is. Dit was namelijk de eerste Koninginnedag in jaren waarop ik geen, al dan niet zelf gekozen, verplichtingen had!
Wat een verademing, ik werd niet om 5 uur gewekt door hyperactieve kinderen, die al weken het hele huis op z’n kop hebben gezet om zoveel mogelijk troep te verzamelen wat mee kan om verkocht te worden op de vrijmarkt, neeeee, dat mag niet mee, ja het is wel heel oud, maar soms zijn dingen zo oud, dan zijn ze ineens heel waardevol, nee, die antieke vaas van oma mag echt niet verkocht worden, nee ook niet voor “wel 10 euro” ofzo.. Ik stond deze dag dus ook niet in de file op het centrum te discussiëren met scouts of we niet alsjeblieft wat dichterbij mochten met de auto. Ik heb dus ook niet honderden meters hoeven zeulen met dozen en tassen omdat die voor de jongens toch echt een beetje te zwaar waren en trouwens, er moet toch iemand het plekje bewaken, voor je het weet zit er een ander. Dat laatste probleem is in Spijkenisse natuurlijk opgelost want sinds vorig jaar krijgt elk kind een eigen, vooraf gereserveerd plekje.
Wat mij wel verbaasde trouwens, toen ik het programma even doornam. Er mistte iets. Er mistte iets wat waarschijnlijk niet door veel mensen echt gemist zal worden maar het mistte wel degelijk. De aubade! Koninginnedag 2010 gaat voor Spijkenisse de boeken in als het eerste jaar ooit zonder aubade en dat is misschien toch iets om even bij stil te staan. Voor wie het even gemist heeft, een aubade is het in de vroege morgen toezingen van een geliefde of vorst(in). Een typische, oer-Hollandse traditie op Koninginnedag. Aangezien de koningin niet in elke stad of dorp tegelijk kan zijn om de zang van haar volk aan te horen, nemen de burgemeesters de honneurs waar. Maar dus voor het eerst niet meer in Spijkenisse. Wil onze burgemeester niet toegezongen worden? Of vindt de organisatie het toch echt te oubollig? Of is alleen het Wilhelmus al meer dan zat? Als journalist zou ik dat dus even kunnen navragen. Maar dat is nou net precies deel twee van mijn verplichtingloze koninginnedag.
Ik heb geen flauw idee wat er allemaal echt heeft plaatsgevonden en waarom wel of waarom niet en dat voelt best lekker. De afgelopen jaren was ik op Koninginnedag ook en vooral bezig met verslaglegging, foto’s maken, verhaal schrijven, filmen en dan de video vooral het liefst dezelfde dag nog op tv of in de lucht. (Om die reden had ik dus vorig jaar volledig gemist dat er een aanslag was gepleegd, ik zat te editen..)Want ja, de inwoners van Spijkenisse moeten kunnen nagenieten of zien wat er geweest is. En dat is een haast onbedwingbare drang. Maar niet dit jaar.
Dit jaar heb ik genoten van uitslapen, de koningin op tv gezien in een gepantserde bus van Wemeldinge naar Middelburg. Ik hoefde niet op te letten of ik mijn ouders tussen het publiek zag, zij wonen in Middelburg maar hadden al gemeld deze dag een keer niet naar het centrum te gaan, vanwege de koningin. Daarnaast heb ik ontdekt dat Koninginnedag de perfecte dag is voor een ritje op de snelweg. De rit naar Koog aan de Zaan om onze zoon op te halen is nog nooit zo vlot verlopen, zelfs geen politie die oplet of je misschien te hard rijdt!
Kortom, ik heb genoten vandaag! Je mist niets namelijk als je niet weet wat je mist, heerlijk!
Irene Hoogenraad
