De ‘linkse onderzoeksmaffia’ maakte van Geert Wilders een ‘racist’ en een ‘rechts-extremist’. Pechtold zegt het al jaren. Zegt hij.
Eberhard van der Laan vindt de ‘grote aanhang gevaarlijk voor de rechtsstaat’ en daarom zegt onze lieve premier dat de ‘politiek overmoedig wordt’ en al snel ‘grote ongenuanceerde woorden gebruikt’.
Jan peter zit al met zijn hoofd in Europa. Zijn zorgen kwamen er dan ook met een glimlach uit. Zo van: veel plezier ermee, ik lees het wel in de krant hoe jullie ten onder gaan. ‘Het belooft een jaar vol heftigheden te worden.’
Dat allemaal op de dag dat Theo vijf jaar geleden door Mohamed Bouyeri werd vermoord. Die moord maakte alle woorden overbodig. Er werd heftig, maar toch gematigd gereageerd. De ‘linkse onderzoeksmaffia’ ziet nu echter dat de Nederlandse bevolking bij een volgende aanslag volledig door slaat.
Beschaving.
Emotie.
Nuance.
Gek rijtje. Eigenlijk. Het past helemaal niet bij Nederland. Dat schreeuwerige. Ooit zei Marcel van Dam dat het beleid van Ruud Lubbers ‘verlubberde’. Ik weet niet precies meer waar het over ging. Maar het woord ‘verlubberen’ ging een eigen leven leiden. Schande was het, dat een volksvertegenwoordiger zich zo vernederend uitdrukte.
Nu vliegen de ‘racisten’ en ‘knettergekke idioten’ je om de oren. Ook het woord ‘elite’ wordt gedevalueerd. Was het vroeger een woord om suprematie uit te drukken. Elitecorps. De beste van de beste. Nu is het een woord om de gevestigde orde mee onderuit te halen.
Is het leven echt zo vreselijk? Is Nederland nou echt zo’n idioot land dat ‘kapotgemaakt’ wordt door die ‘vreselijke linkse mensen uit Nieuwspoort’, die ‘linkse onderzoeksmaffia’ en die ‘verschrikkelijke elite’?
Nee. Toch? Ik denk dat we eindelijk ontdekt hebben dat we emotie hebben. Wij waren altijd zo gematigd. Zo lieflijk. Zo goeiig. Maar dat is over. Ook wij hebben de grote woorden en de wijzende vinger ontdekt. En omdat we iets in te halen hebben op dat gebied, lijkt het nu heftiger dan het is.
