Nieuwjaarstoespraak burgemeester Westvoorne

gemeentehuis-westvoorneWie ben ik en wat gaat de toekomst ons brengen?

Dat staat centraal in de nieuwjaarstoespraak van Peter de Jong. Burgemeester van het kleine Westvoorne. Een toespraak vol optimisme voor de toekomst.


Dames en heren, ik wil graag met u proosten op 2010.

Ik wens u allen een jaar vol Geluk, Gezondheid en Warmte toe. Proost.

Dames en heren, Ik weet niet hoe u het nieuwe jaar bent ingegaan, maar ik heb een frisse start gemaakt. En ik moet u zeggen, zo’n nieuwjaarsduik is, verrassend genoeg, even dwaas als leuk. Ik kan het u aanraden. Voor mij is het even schrikken als je daarna de beelden van jezelf ziet, maar dat bevestigt weer een goed voornemen.

2009 was een apart jaar voor onze gemeente. Veel gerealiseerd, veel belangrijke be-sluiten en helaas een afsluiting van het politieke jaar waar niemand trots op kan zijn.

Daarnaast moesten we definitief afscheid nemen van Johan Rehorst, een markant raadslid.

Veel gerealiseerd, ga maar na: de Gemeentewerf is opgeleverd in Oostvoorne, de Brandweergarage, De Man, De Ruy met prachtig kunstwerk, Valweg/Hoefweg. Allemaal plannen waarvan we mogen zeggen dat ze met hoge kwaliteit zijn uitgevoerd. Voor het eerst in 7 jaar is de woningvoorraad van het woonbedrijf uitgebreid, en het duurt niet lang voor het zwembad met sporthal, de Donselaer/Zonnehove en de Swinshoek zijn opgeleverd. Voor een kleine gemeente in korte tijd een gigantische lijst. Iets om tevre-den over te zijn, tegelijk wel een punt van aandacht, want de piekbelasting voor de bur-ger in met name Oostvoorne was hoog.

We zijn in 2009 een stap verder gekomen in de deregulering. De flitsvergunning is in-geburgerd en als straks omgevingsvergunning is ingevoerd, zal de burger merken dat het weer iets gemakkelijk is geworden. En dat gemakkelijker, niet per definitie leuker is, is alleen aan de orde bij de belastingdienst.

Naast alle prachtige evenementen die we al hebben, is er weer een geslaagde bijge-voegd in 2009: de Zomermarkt in Rockanje. Een gezellig blijvertje naar het zich laat aanzien. Gezellig was ook oudejaarsnacht. Iedere vernieling is er één teveel, maar rela-tief gezien mogen we tevreden zijn over de wijze waarop oudjaar in onze dorpen wordt gevierd.

Dat 2009 politiek gezien eindigde met het soort vuurwerk waar je niet van geniet, doet het aanzien van de politiek geen goed. Het is niet aan een burgemeester om een poli-tiek oordeel te vellen, behalve als hij als burger in het stemhokje staat. En dat is toch één van de grote vragen van 2010, de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen. Spannend als altijd, nu met een nieuwe partij er bij. Van mij krijgt u geen stemadvies, wel het advies te gaan stemmen. Zoals Joop den Uyl ooit tijdens een campagne, waar hij op zijn charmante wijze rozen uitdeelde, de vraag kreeg: “Hee Joop waarom zou ik nog gaan stemmen?” Waarop hij antwoordde: “Het is de enige keer, dat jouw stem evenveel waard is, als die van je baas.”

Ik ga het in deze nieuwjaarstoespraak verder over 2010 hebben. Want het gaat om het nieuwe jaar. Ik zag Freek iets doen wat nieuwjaarsconference heet, maar over het oude jaar ging. Nu heb je ook oudejaarsconferences die nergens over gaan.

2010 is een jaar met veel kansen. Waarom? Er zijn veel zaken afgerond en dan ontstaat ruimte voor nieuw en er is veel in de steigers gezet. Laat ik wat zaken langslopen.

Op één van de laatste dagen van het vorige jaar heeft de raad twee belangrijke beslui-ten genomen: de toekomstvisie en de structuurvisie glasintensiveringsgebied. Nu de lang gevraagde duidelijkheid voorhanden lijkt, er volgt nog een belangrijk besluit in fe-bruari, is zorgvuldigheid geboden richting alle betrokkenen. Maar ook voortvarendheid. De uitvoering zal zeker niet gemakkelijk zijn.

Het tweede besluit: de toekomstvisie brengt me terug bij mij toespraak van twee jaar geleden. De bestuurskrachtmeting was toen net bekend en bracht twee kernthema’s naar voren die sindsdien mijn bestuurlijke agenda voor een belangrijke deel bepalen:

1. Er is sprake van een vertrouwenscrisis tussen bestuur en burger, ik kom daar straks op terug en 2. Deze gemeente heeft behoefte aan een identiteit. Wie zijn wij.

Wie ben ik is een vraag die veel therapeuten werk verschaft, wie zijn wij is een vraag die we met elkaar als samenleving hebben beantwoord.

Westvoorne is de tuin van Rijnmond, met een openlandschap, dorpse kernen en een zelfstandige gemeente die graag wil samenwerken met de collega-gemeenten op Voor-ne-Putten. Dat zijn de kernwaarden die we de komende jaren als leidraad gebruiken bij de kansen die er voor onze mooie gemeente liggen. De toekomstvisie is een leidraad waaraan de komende jaren alle belangrijke ontwikkeling getoetst zullen worden.

De kansen hebben we benoemd en zullen het komende decennium worden uitgewerkt. Dat doen we met elkaar. We mogen dankbaar zijn dat zoveel mensen zoveel tijd en energie hebben willen steken in de totstandkoming van de visie. Nu is het aan ons als gemeente, maar zeker ook aan de ondernemers en burgers in onze gemeente om sa-men aan de visie te gaan werken. Er zit veel denkkracht en organiserend vermogen in deze gemeente. Hier ligt een kans!

De toekomstvisie is een agenda die het zicht op de ontwikkelingen verheldert. U heeft wellicht al op het scherm de presentatie gezien, waarin deze lamp wordt gebruikt als symbool voor de slogan: helder zicht op ontwikkeling.

Het is een mooie lamp, al zou hij bij ons interieur niet staan. Werk en privé moet je scheiden. Ik draag de ambtsketen thuis ook niet, misschien een schok voor sommigen. Zo werd ik vrijdag na de duik op het strand gevraagd, waarom ik mijn keten niet om had. Ik dacht er over om ernstige dingen te vertellen over metaal dat kan vastvriezen aan huid en methoden om het weer los te krijgen. U krijgt daar vast een beeld bij. Ik heb maar gezegd dat het koninklijke voorschrift dat absoluut verbiedt. Laf, geef ik toe, want de koningin is ook geen voorstander van twitteren en dat doe ik in 2010 ook. Bij wijze van experiment. Gelijk een nieuwtje voor de pers. Toen iemand mij de eerste keer uitlegde wat twitter was, was mijn reactie joh, twitter op. Een reeds twitterende collega heeft me echter op het spoor gebracht om het eens te proberen omdat er meer mee kan dan op voorhand gedacht. Als u mij dit jaar op vreemde momenten een foto ziet maken, dan weet u waar het voor is.

Ik vind de lamp een mooi symbool voor een helder zicht op ontwikkeling.

Misschien nog mooier vind ik het cadeautje wat we u straks mee willen geven als dank voor uw komst. Het is een USB-stick waar de presentatie op staat. Een USB-stick, maar wat voor één, een absoluut unieke strandpaal-USB-stick, die daadwerkelijk paal 12 voorstelt, die u bij het tweede slag kunt vinden. Ook na het aanbrengen van de kustver-sterkingen.

Ik zou nog iets zeggen over het vertrouwen tussen overheid en burger. Een lastig thema, maar wel een kernthema, waarvan ik hoop dat de nieuwe raad en college dat ook als één van de kernthema’s zullen benoemen. Er is in de afgelopen periode een aantal belangrijke stappen gezet tot verbetering die de nieuwe raad verder kan brengen. Ik denk dan aan de werkgroep van huidige raadsleden die binnenkort een advies uitbrengt over de vergadercultuur en de wijze waarop de raad zich beter kan voorbereiden op besluitvorming.

Ik denk dan ook, naast het besluit over de toekomstvisie, aan de vastgestelde commu-nicatienota. Een nota waarin zelfkritiek te lezen stond en die veel handvatten geeft om zaken te verbeteren. Met name een verankering van het interactief betrekken van de burger is een belangrijke stap. Daar ligt een sleutel in het verbeteren van vertrouwen. Een andere sleutel ligt in een deugdelijke dienstverlening, die in allerlei onderzoeken overigens als goed wordt bestempeld, en waar steeds naar mogelijke verbeteringen wordt gezocht.

De burger wil immers zijn paspoort en zijn vergunning zo goed en zo snel mogelijk. En als het zout op is in ons land, ga je zand strooien. Voor u gaat associëren, ik bedoel het letterlijk en ik heb bewondering voor alle inspanning van onze mensen van de buiten-dienst die er alles aan doen om u enigszins veilig door onze gemeenten te laten bewe-gen.

Het betrekken van de burgers is zeer wezenlijk. Ik werd daarin nog eens gesterkt door een lezing van Yves Leterme, die zich met Jacques Wallage boog over het vertrouwen in het openbaar bestuur. En waarom het is afgebrokkeld. De analyse is er één die voor een deel buiten het lokale bestuur valt. De privatiseringsgolf van de jaren 80 en 90 is een belangrijke. De politiek heeft teveel buiten hun eigen macht geplaatst en dan gaat het vnl. om zaken die mensen in hun dagelijks leven raken. Openbaar vervoer, gas, stroom, kabel, noem maar op. De markt doet een aantal zaken wellicht efficiënter, maar de aanspreekbaarheid is onduidelijk. Wie kan worden aangesproken als het mis gaat? Een call center in India wekt weinig vertrouwen. Een minister die zegt dat hij er niet meer over gaat, heeft wel gelijk, maar de burger begrijpt dat niet. Logisch.

Ik zal er niet te diep op die analyse ingaan, want dan komen we ook langs individualise-ring, globalisering en technologisering. Ontwikkelingen die in zichzelf niet slecht zijn, maar wel bijdragen aan het gevoel dat de samenleving haar houvast kwijt is en het ge-voel dat de burger die houvast ook niet meer bij de politiek vindt. Een voedingsbodem voor populisme. Ik begrijp dat er burgers zijn die kiezen voor populisten. Het jammere is dat zij van een koude kermis thuis zullen komen. De populist leeft van wantrouwen en woorden die het probleem uitvergroten i.p.v. oplossen.

Politieke bestuurders zijn er in mijn ogen om signalen en problemen uit de samenleving op te pikken, te benoemen en te zorgen dat er oplossingen komen op voor de burger herkenbare wijze. Juist in de lokale politiek liggen er mogelijkheden dat zo te doen en de burger in al die fases te betrekken. De burger is beter geschoold en geïnformeerd dan ooit, dan ligt daar dus een kans. Ook al hebben we ook hier te maken met zaken waar we geen zeggenschap meer over hebben, de politiek staat nergens zo dicht bij de burgers als in de gemeentepolitiek.

De economische crisis stelt de overheid voor de vraag wat doe je nog wel en wat niet. Er zullen stevige keuzes gemaakt moeten worden. Ook in Westvoorne. Wat zijn de kerntaken van de gemeente en zijn er dingen die we niet meer doen of overlaten aan anderen? En wat hebben we daarbij geleerd van vroegere privatiseringen.

Wat te doen aan het vertrouwen tussen politiek en burger? De uitslag van de Staat van de Gemeente vorig jaar, geeft aan dat het probleem in Westvoorne groter is dan elders. De uitslag was er één waar je niet graag mee thuiskomt. Ik ken pubers die dan proberen weg te komen, met: “ Nee ik geloof niet dat ik vandaag cijfers heb terug gehad” en na doorvragen eerst nog zeggen: “maar het landelijk gemiddelde was ook onvoldoende”. Dat zijn pubers, wij maken die bewegingen niet. Ik gaf het aan, er zijn ingrediënten klaar om na de verkiezingen met de politiek, raad, college, met deze burgemeester, de organisatie en met de burger verder te werken aan het verbeteren van de relatie. Als het aan mij ligt, is het één van de kernthema’s van de volgende raadsperiode.

Ik heb er zin in, en heb een frisse start gemaakt. Het heeft mij weer eens geleerd, dat zo’n ongewisse duik wat koude voeten oplevert, maar dat dat na een half uur weer over is en dat koudwatervrees dus een slechte raadgever is.

Ik wens u een goed jaar toe.

Werk mee aan VPinfo

VPinfo is op zoek naar medewerkers om haar website nog actueler te maken. Ben jij handig met je "digitale pen"? Weet jij wat inwoners van Voorne-Putten willen lezen? Belangstelling voor lokale politiek of activiteiten in jouw gemeente? Meld je dan aan als medewerker. Stuur een mail naar redactie@vpinfo.nl