“Man, man, man”. Dezelfde woorden als Rob Geus van de Smaakpolitie vaak uit. Maar het waren de woorden die nu uit mijn mond kwamen. Wat een moeite men doet om Saturn in haar pand te houden. Een winkel die nu de uitstraling heeft van een aftandse outletstore. Amper personeel, meeste winkeloppervlak al leeg. Trieste boel!
En wat is verhuurder Sectie 5 (met in haar kielzog de gemeente Spijkenisse) blij met deze overwinning. Maar wat heeft men nu gewonnen? Niets, noppes, nada. Want de rechter brandde zich niet aan de vraag of de 50% leegstand nu wel of niet van toepassing is. Eerlijk gezegd denk ik dat de 50% pas gehaald kan worden als Saturn echt dicht zit. Tot die tijd is er officieel ruim 4000m2 aan winkeloppervlakte in gebruik.
En hoe zullen ze in Ingolstadt Duitsland waar het hoofdkantoor van Media-Saturn gevestigd is tegen deze zaak aan kijken? “Ik ben toch niet gek” zullen ze daar denken. Reken er maar op dat zij het voorgenomen besluit om deze verlieslijdende vestiging te sluiten niet zomaar terug gaan draaien. Ook al is de dwangsom nu verhoogd naar maximaal 2.5 miljoen. Maar wat is 2.5 miljoen nu op een winst van 224 miljoen euro in de eerste 9 maanden van dit jaar? Net iets meer dan 1%. Een schijntje! Vergeet niet dat Saturn zich ook al heeft teruggetrokken uit Cool63, een megaproject te Rotterdam. Ook daar lag een getekend contract.
Of gewoon open houden, als outletstore waar alle troep uit de overige, bijna 1000 winkels wordt gedumpt. Daarmee heeft Spijkenisse echt een trekker! En zij hebben meer opties om binnen de wettelijke kaders terug te prikken. Al maken ze er een soort Kijkshop van, waar je alles achter glas ziet staan, zonder personeel, alleen bestelzuilen om de getoonde artikelen alsnog via internet kan bestellen. Laat die Duitsers maar schuiven. De houding van Sectie 5 zal ze alleen maar doen bewegen om alle huidige huurcontracten tegen het licht te houden en te herzien.
Maar deze uitspraak gaat veel verder. Want wie wil er nog een winkel in Spijkenisse vestigen wanneer de verhuurcontracten, wurgcontracten zijn? Wanneer er totaal geen aantrekkingskracht meer is dat uitstraalt over het winkelend publiek. En reken er maar op dat bij een aantal gevestigde ondernemingen het slecht gaat, heel slecht. Er zijn te weinig klanten, en de klanten die er zijn, geven te weinig uit. Het gemor bij andere ondernemingen is te al te horen. En het gaat niet lang meer duren of er komen meer lege gaten in het centrum.
Ondertussen roepen steeds meer inwoners dat zij graag een Primark willen zien in Spijkenisse. Maar Primark heeft geen enkele belangstelling vooralsnog. En waarom zouden zij? Zij hebben binnen een redelijke straal al een vestiging, en er komt nog een winkel bij. Zouden zij ook in Spijkenisse gaan zitten dan is dat een vorm van kannibalisme. Het zou alleen maar aan de eigen omzet wat weg vreten. En eigenlijk voor al aan omzet van andere kledingzaken in de regio. Eén Primark erbij is 10 andere zaken op de fles.
Spijkenisse centrum is bijna af, het theater opent binnenkort haar deuren. Maar Spijkenisse is volgens haar inwoners een dorp. Een dorp met winkels die niet in een dorp thuis horen. En waar de echte ambachtelijke slager, groenteman of bakker in het centrum zit? Een dorp wat maar geen stad wil zijn of een stad dat vasthoudt aan een dorpsgevoel, En wie wil er nu in een dorp betaald parkeren voor prijzen die bij een grote stad horen? Hoe je het ook bekijkt, het gaat niet werken. En de oplossing?
Eigenlijk is er geen oplossing. Niet zolang we geen stad zijn, niet zolang bereikbaarheid een probleem is, niet zolang het winkelend publiek de parkeerkosten als zeer hoog aanvaart. En zeker niet als verhuurders een klimaat creëren waarbij ondernemen een verbintenis betekend met de gebouwenduivel. Te lang vast zit aan een contract. En in een gemeente die zich meer zorgen lijkt te maken om het wel en wee van haar sportende (ONS) kiezers dan aan het ondernemersklimaat. Nog een paar maanden en de inwoners van Spijkenisse mogen weer een nieuwe gemeenteraad kiezen. Maar ik vrees dat ook een nieuw stadsbestuur niet veel zal veranderen. We drinken een glas, doen een plas en alles blijft zoals het was. “En daar word ik niet vrolijk van” om maar weer met Rob Geus te eindigen.
Mario Guagliardo