Volgend jaar zijn de gemeenteraadsverkiezingen. Omdat ik groot fan ben van de democratie ben ik direct naar wat sites van politieke partijen gesurft. Zouden ze eindelijk sociale media hebben omarmd? Het antwoord is nee.
Ik heb de afgelopen jaren verschillende internationale campagnes bezocht, en daar werden sociale media met veel succes ingezet.
In Amerika krijgen kiezers online de tools om medeburgers via e-mail of telefoon te overtuigen van een bepaalde kandidaat. In Frankrijk maakte men succesvol gebruik van Facebook-applicaties om kiezers van gepersonaliseerde informatie te voorzien. In Duitsland konden vrijwilligers van achter hun computer vragen beantwoorden van potentiële kiezers.
Een rondje langs de Nederlandse websites van politieke partijen doet mij hard huilen in een donker hoekje.
Het probleem zit ‘m niet in het gebrek aan buzz-woorden. De dames en heren campagnemedewerkers hebben overduidelijk ergens een cursus gevolgd met een kekke titel als ‘social media campaigning 2.0’. Op iedere site vind je het verplichte YouTube-filmpje. De Twitter-feed, de Hyves. En vaak ook de verplichte ‘viral’. Maar politieke partijen lijken niet te begrijpen dat al die sociale media een doel dienen.
Een inspiratieloos en plichtmatig wekelijks YouTube-filmpje van een onderbelicht hoofd dat in een Flip Mino raaskalt is voor niemand boeiend. Een Twitter-account waarop gemeld wordt dat de ‘oergezellige’ jaarlijkse partijdag er weer aankomt, zal nooit extra followers opleveren. De Hyves waarop je ‘vrienden’ kunt worden met de partij, maar waar de discussie niet verder komt dan ‘hEt R00kverbot is eg geLuL!’ zal nooit onderdeel worden van het vaste surfritueel van kiezers. En over de geinige ‘viral-want-de-SP-doet-dat-ook-altijd-zo-leuk’ ga ik niet eens beginnen.
Verschillende internationale politieke campagneteams hebben bewezen dat sociale media zeer effectief in te zetten zijn. In Nederland lijken de campagnemedewerkers de nadruk echter vooral te leggen op de manier waarop ze willen communiceren, zonder eerst na te denken over wát ze eigenlijk willen zeggen.
De sites van lokale partijen zijn overigens al helemaal drama. Dezelfde goedbedoelende klootviolen met linnen partijtasjes die elk jaar keurig het partijcongres bezoeken, staan straks weer in felgekleurde fleece-truien op de markt te flyeren. Maar in een tijd waar de helft van de kiezers online stemt, en de sites van de partijen cruciaal zijn voor informatiewinning van burgers, is flyeren allang niet genoeg meer. Ook niet als de boodschap ge-carpet bombed wordt op tv.
Het amateurisme van de online campagnes van de landelijke en lokale politieke partijen is in mijn ogen laakbaar en schadelijk voor de democratie.
Alexander Klopping
(cross-post Emerce.nl)
