Mag je van een “nieuwkomer” spreken als je bijna 21 jaar in Spijkenisse woont? Ik denk van wel, want het slaat op de lokale politiek en tot voor kort was ik daar totaal niet geïnteresseerd.
Niet lang nadat ik voor de overdracht van mijn koophuis getekend had, kreeg Spijkenisse de status van artikel 12 gemeente. Ik voorzag financiële ellende en vroeg me af of mijn keuze wel zo goed was geweest.
Wat snel duidelijk werd, was dat de problemen waren ontstaan na jarenlang financieel wanbeleid en toen de gemeenteraadsverkiezingen zich aankondigden leek het wel passend om te stemmen op een nieuwe partij die met een frisse blik de politiek wilde aanpassen.
Ik was blijkbaar niet alleen, want ONS werd in één klap een partij van betekenis en veroverde een plek in de gemeenteraad.
En ze deden het niet verkeerd. De gemeente raakte de artikel 12 status redelijk snel kwijt en de door mij gevreesde lastenverzwaringen bleven uit. Dat was voor mij belangrijk genoeg en de interesse in de politiek verdween. Ging wel trouw stemmen, maar koos meer uit gewoonte dan overtuiging.
Mijn interesse in de politiek kwam terug op 10 december 2009. Denk niet dat veel mensen zo een gebeurtenis op een datum kunnen vastpinnen, maar ik wel. Op donderdagavond 10 december 2009 werd de nieuwe woonboulevard Spijkenisse officieel geopend. En omdat ik er niet ver vandaan woon, ging ik eens een kijkje nemen.
Uiteraard de gebruikelijke toespraken en onder de mensen die het podium beklommen, waren de wethouders ’t Hart en Mourik. Ik kende ze toen niet, maar wat me opviel was dat ze wel erg ingenomen waren met zichzelf en met elkaar. Ik besloot me eens in te gaan lezen in wie en wat ze waren.
Maar wat ik las maakte me niet echt blij. Ik kreeg de indruk van megalomane bestuurders met plannen die verder, hoger en verder gingen dan ooit tevoren. Op zich een mooi streven, maar wel precies op punten die ik persoonlijk niet als prioriteit zie. Winkelcentra genoeg wat mij betreft, naar het theater ga ik bijna nooit en de tijdelijke bibliotheek voldoet volledig aan mijn wensen.
Enige –en grootste- probleem is en blijft de bereikbaarheid van Spijkenisse. En daar kwam men niet verder dan inzetten op de A4-Zuid. Inderdaad een veelbelovende oplossing, maar wel eentje die ik de komende decennia nog niet zie gebeuren. Zelfs al morgen geld genoeg gevonden wordt en vanuit het Rijk groen licht komt, zullen procedures en bouw (een tunnel, dat zegt momenteel genoeg!) minimaal 10 jaar in beslag nemen. Ben ik nog positief.
Je gemeente volbouwen met allerlei dure voorzieningen terwijl het inwoneraantal terugloopt en je je kop in het zand steekt voor de echte problemen; mij bekroop een onplezierig gevoel.
Gelukkig kwamen er nieuwe gemeenteraadsverkiezingen aan, ik kon iets doen om dit te stoppen. De stemwijzer adviseerde me Trots op Nederland, maar met eerdere ervaringen van soortgelijke partijen in gedachten, besloot ik dan maar te gaan voor advies nummer 2, coalitiepartij VVD. In de hoop dat die de plannen nog een beetje kon temperen.
Fout gedacht, bleek al snel na de verkiezingen. Met gezwinde spoed werden discutabele plannen door de gemeenteraad geloodst. Met het nieuwe theater als hoogte- of liever, dieptepunt.
De fracties van ONS en VVD bleken niet meer te zijn dan stemvee, dat klakkeloos en nagenoeg kritiekloos de koers van de wethouders volgt. Vast niet wat Thorbecke ooit in gedachten had.
Een helder tegengeluid kwam van Trots op Nederland. Ik weet niet precies wat me het meeste aantrok in hun aanpak, maar ik kon me goed vinden in hun manier om de vinger op de zere plek te leggen. Kon me wel voor m’n kop slaan dat ik het advies van de stemwijzer niet gevolgd had.
Via Twitter raakte ik met ze “in gesprek”, wat later resulteerde in een persoonlijk gesprek met fractievoorzitster Mia Sliwinski en steunraadslid Chris Hottentot. Gewoon een gesprek over hoe zij over de toekomst van Spijkenisse denken en hoe ik dat zie.
Hoewel het van hun kant zeker geen “zieltjeswinnen” was, heeft hun enthousiasme en gedrevenheid er wel voor gezorgd dat ik ook lid geworden ben van Trots op Nederland. Gewoon omdat ik me helemaal in hun standpunten en aanpak kan vinden en omdat ik nou eenmaal voorstander ben van “put your heart where your mouth is”.
Hopelijk kan hun inzet er voor zorgen dat een volgende wethouder financiën niet naar www.overheid.nl hoeft te surfen om daar de aanvraagformulieren voor artikel 12 te downloaden.
Peter Stroo
Zelfstandig ondernemer te Spijkenisse
