Misschien word ik een oude man. Ik denk namelijk even terug aan 25 jaar geleden. Zoals bij veel jonge mensen toen, bestond mijn leven uit studeren en feesten. Soms had dat laatste de overhand. En net als Clinton deed, beken ik, dat ik wel eens een pretsigaret heb gerookt. Niet alleen aan gezogen maar ook geïnhaleerd.
Even een wazig gevoel voor een paar uur. De wereld en de mensen werden dan een stuk mooier en liever.
Ik was echt niet de enige. In Arnhem waar ik toen woonde zat Harm Dost in een steegje met zijn “paleisje”. Geen neonreclame met wietbladen, alleen maar een naambordje met “HARM” op de deur. Je wist gewoon, daar was de wiet het best en de sfeer gezellig.
Harm had ik leren kennen bij toeval. Hij en ik deelden de liefde voor goed geluid en het was dus geen toeval dat ik de man ontmoette bij de bekende HiFi winkel Versloot. Alleen had hij iets meer te makken dan ik dus zijn stereo-installatie was ….. uniek. Een uitnodiging om er eens langs te komen werd in die winkel gemaakt.
De eerste keer was het wel apart. Wiet kopen in een soort “huiskamer”. Als je de trap op kwam, dan was op de eerste etage de ruimte voor het “normale volk”. De vele Duitsers die klant waren mochten dan ook nooit hoger dan de eerste etage. Maar wie tot de vriendenkring behoorde of wat voorstelde in de wereld mocht hoger het gebouw in.
Daar kon je nog wel eens verbaasd opkijken wie je zag. Journalisten, politici, agenten die daar een joint naar binnen werkten enzovoort. Het succes van gedogen en afspraken maken was hier goed te zien. Wat ook goed geregeld was, de sociale controle. Wie te veel gebruikte werd hierop gewezen. Probleemgevallen werden doorgestuurd naar zorgverlening. En onrust in de buurt veroorzaken? Goed voor eeuwige ontzegging van de toegang. Daar kwam geen blauwhelm aan te pas.
Nu, circa 25 jaar later, is er veel veranderd in de wietwereld. Meer bling bling, nog meer thuiskwekers, grotere geldbedragen maar nog steeds een vaag gedoogbeleid. Want je mag het verkopen maar niet inkopen. En wat je op voorraad mag hebben is vergelijkbaar met een paar pakjes shag. Dat terwijl op een goede zaterdagavond “hele sloffen met shag” worden weggerookt.
Dat gedoogbeleid heeft dus rare effecten. Zo vond ik persoonlijk de inval bij Green Spirit het toppunt van je hoofd in het zand steken. Als politiek en justitie weet je dat de voorwaarden op en top Nederlands zijn. Iets toelaten maar niet de achterliggende problematiek onderkennen is de foute weg.
Meer verbaasd was ik over de gang van zaken na de tijdelijke sluiting. Allereerst een gemeente die probeert het opengaan tegen te houden. Maar wie de politieberichten en zijn woonomgeving de afgelopen tijd in de gaten heeft gehouden, kon vaststellen dat er haast in iedere straat wel een kwekerij leek te zitten. En dat de handel zich had verplaatst naar de openbare ruimte waar vanuit auto’s de nodige zakjes van eigenaar wisselden. Maar ook steeds meer aanloop bij bepaalde woningen waren een teken aan de wand. De roker vindt zijn wiet toch wel. En de controle hierop is ver te zoeken.
Spijkenisse had, gedurende de sluiting, een hoop dingen goed kunnen regelen. Maar als ik verneem, dat het nieuwe beleid waarin Green Spirit alleen maar als afhaalloket dient, voort is gevloeid nadat de rechter een, in het nadeel van de gemeente, uitgevallen besluit heeft genomen en er toen pas een gesprek heeft gevolgd met de uitbaters, geeft mij aan dat er ook geen echt wietbeleid is opgezet in Spijkenisse. De kop in het zand.
Was het niet beter geweest om gedurende de periode van sluiting goede afspraken te maken. Had de stad niet een progressiever beleid kunnen voeren? Misschien eens erkennen dat met een wietshop in je stad er meer dingen zijn dan alleen maar de overlast van af en aan rijdende klanten? Beseffen dat de klanten niet alleen hangjeugd is maar dat in de klantenkring van de wietshop ook mensen zijn die het roken om zo de pijn te bestrijden. Of ADHD-ers die een stuk rustiger zijn na het roken van een joint? Of normale mensen zoals jij en ik die na weken van hard werken eens een avondje relaxed op de bank willen doorbrengen? Want waar de ene persoon voor een bezoekje aan een theater of bioscoop kiest, zal de ander de rustige omgeving van thuis prefereren.
De huidige oplossing van afhaalloket is een schijnoplossing. De gemeente gaf aan blij te zijn met de opstelling van de uitbaters. Maar aan de andere kant ging de kop weer in het zand. Er is geen discussie over een echt beleid. Waarom dringt de gemeente bij de landelijke overheid niet aan op een oplossing van de achterliggende problematiek. Een gemiste kans om zo de vele thuiskwekerijen de nek om te draaien. Een gemiste kans om de geldstromen in kaart te brengen. Zelfs een gemiste kans om een goed belastingstelsel af te dwingen (BTW over de aanschaf).
Nee, Spijkenisse houdt vast aan het verhuizen van Green Spirit naar het terrein achter de McDonald’s. Alwaar het opnieuw een loketfunctie gaat krijgen. Persoonlijk zou ik daar toch ook een “huiskamer” aan verbinden. Zodat ook daar probleemgevallen gesignaleerd en aangesproken kunnen worden. Zodat er hulpverlening bij de hand is voor hen die dat nodig hebben maar vaak niet onderkennen. Maar blijkbaar geldt voor de gemeente dat met het verwijderen van Green Spirit uit het centrum het belangrijkste doel bereikt is. Ver weg aan de gemeentegrens op een terrein waar haast niemand last van heeft. Uit het oog uit het hart. Maar het lost de algemene problematiek niet op. En daarmee laat de gemeente niet zien dat ook dit een project is waarmee men als gemeente kan scoren. En dat terwijl het in verhouding tot een nieuwe bibliotheek of theater geen cent meer of minder kost.
Mario Guagliardo
