Ik zag dat mijn 17 jaar oude Peugeot 309 is beschadigd aan beide portieren, voor en achterzijde, aan passagierskant. Mijn auto stond gewoon voor mijn huisdeur!
Vrijdagavond geparkeerd om lekker weekend te vieren na een werkweek. Zaterdagmorgen met het uitlaten van de hond van mijn dochter zie ik de deuken. Geen lakschade, alleen twee tot drie flinke deuken per portier.
Zo op het eerste gezicht lijken de deuken te zijn veroorzaakt door intrappen, induwen of slaan van de portieren net onder de ramen en stootrubbers. Mijn verbazing is groter dan mijn boosheid. Natuurlijk vul ik een kwartier nadat ik het feit constateer als braaf burgermannetje op Internet de aangifte in van vandalisme.
Ik bedenk die zaterdagmorgen mij dat twee maanden geleden op de dag van mijn verjaardag, ook voor mijn huisdeur, inbraak in mijn vorige auto, een 12 jaar oude rode Fiat Punto, is gepleegd. Autoradio weg. Ook die auto had daarvoor al enkele kleine onverklaarbare deuken opgelopen. Zelfde patroon bedenk ik mij, vrijdagavond neergezet en zaterdagmorgen geconstateerd. Al was de autoradiodiefstal in de nacht van een zaterdag op zondag. Andere auto’s die in dezelfde straat staan blijven ongemoeid. Het ligt kennelijk aan mijn voordeur of parkeerplaats denk ik dan maar. Moet ik het persoonlijk opvatten?
Mijn vrouw roept in herinnering dat onze buurman van de zijstraat zijn auto ook een keer voor onze voordeur geparkeerd had staan en later aan ons vroeg of wij wat gezien of gehoord hadden want de zijkant van zijn auto was bewerkt met een scherp voorwerp waardoor over de lengte lakschade was ontstaan. Ook dat was geconstateerd op een maandagmorgen, nu enkele maanden geleden. Zijn auto was een fraai onderhouden BMW.
Nu is mijn voordeur ook ‘s-nachts keurig verlicht met een buitenlamp van Philips die, voorzien van een lichtsensor, keurig aangaat als het donker wordt. Tja, is dat dan het nadeel van wonen in een rustige buurt? Niemand die iets gezien of gehoord heeft en allemaal liggen we keurig op 1 oor te slapen als een dergelijk misdrijf wordt gepleegd. Logisch.
Heb ik nou gelegenheid gegeven om de auto in te laten deuken door… tja wie? Wie doet zoiets nou? Hier helpt geen rustig beredeneren of logisch nadenken tegen. Kom ik niet uit. Ik kan mij wel een beeld vormen en er een voorstelling van maken hoe het gebeurt is maar dat zijn hersenspinsels. Zijn het mannen geweest met een slok teveel op? Hebben ze misschien ook nog iets anders gebruikt waardoor ze schijnbaar willekeurig… Zinloos. Zinloos geweld. Zinloos geweld tegen blik.
Stiekem ben ik blij dat ik in auto’s rij die, net als ik en vele andere vijftigers met mij, een respectabele leeftijd hebben bereikt en in geld gemeten niet meer zoveel waard zijn. In geld niet zoveel meer waard zijn? Wat een vreemd vergelijk tussen een oude auto en een mens op het eerste gezicht. Toch kan ik op sociaal, economische en politieke gronden dit vergelijk wel degelijk maken. Hoe dat zit? Dat leest u in mijn volgend stuk van vijfhonderd woorden.
Ed van de Peppel
