Ik heb een bekeuring gehad. Dat overkomt iedereen wel eens natuurlijk, maar dit was een bekeuring voor iets waarvan ik echt niet wist dat dat niet mocht.
En wat erger is, ik zie heel veel van mijn stadsgenoten dezelfde overtreding maken. Om die te behoeden voor een zelfde bekeuring, wil ik hierbij mijn verhaal doen.
Ik woon in een appartementencomplex in Noord. Bij mijn flat is een ondergrondse container voor huisafval die ik ook braaf gebruik. Verder weg in mijn wijk zijn containers voor papier, plastic, glas etc.
Normaal gesproken gebruik ik die ook, meestal als we boodschappen gaan doen. Maar omdat de route niet altijd langs die containers voert, of omdat het er wel eens druk is met auto’s, namen we die ook wel eens mee om ze vervolgens bij de supermarkt waar we boodschappen gingen doen (de Aldi ann de IJsselstraat).
Leek mij niets mis mee. Zeker niet omdat in DE gemeentegids van Spijkenisse 2010/2011, op pagina 27 staat “Glas, oud papier en textiel worden gescheiden van het overige afval ingezameld. Hiervoor staan in de wijken op diverse plaatsen speciale containers. Alle inwoners mogen hier gebruik van maken….”
Maar in oktober vorig jaar kwam ik thuis van mijn werk en bleek ik een GOA (Gemeentelijke OpsporingsAmbtenaar) aan de deur te hebben gehad. Op mijn buitenlandse vrouw waren ze overgekomen als politie en omdat ze niet begreep wat ze kwamen doen, was ze redelijk in de stress.
Ik belde het achtergelaten telefoonnummer en kreeg van GOA S. te horen dat de bewoners van de flat bij de Aldi hadden geklaagd over volle containers, dat het niet de bedoeling was dat iedereen daar maar spullen ingooide, dat ze de inhoud van de containers hadden doorzocht en daarbij iets met mijn adres tegen waren gekomen, dat ik dat nooit meer moest doen en bovendien een boete van €60 kreeg.
Op zich snapte ik wel dat het voor die mensen vervelend is als zij hun afval niet kwijt kunnen, maar dat leek me eerder een reden om Reinis vaker te laten langskomen dan om mensen te bekeuren. En dan ook nog zonder waarschuwing.
Daarover was ik dan ook stomverbaasd en meldde dus ook dat ik het er niet bij zou laten zitten. Gelijk daarna zocht ik op in welke wet dan wel stond dat ik die containers niet mocht gebruiken, omdat ik mij, zoals gezegd, van geen kwaad bewust was.
Het was even zoeken, maar ik bleek dus artikel 10, lid 1 van de afvalstoffenverordening (2009) van de gemeente Spijkenisse overtreden te hebben: “Het is de gebruiker van een perceel, voor wie krachtens artikel 4, tweede lid een inzamelmiddel of inzamelvoorziening is aangewezen, verboden de huishoudelijke afvalstoffen anders aan te bieden dan via het betreffende inzamelmiddel of de betreffende inzamelvoorziening of het betreffende brengdepot.”
En blijkbaar heeft de gemeente mij iets anders aangewezen dan wat ze in DE gemeentegids schrijven, want daaruit maak ik toch op dat alle inwoners van de speciale containers gebruik mogen maken.
Ik snap dat ik als inwoner geacht wordt de wet te kennen, maar helaas, de afvalstoffenverordening van de gemeente was me even ontschoten.
Het duurde niet lang voor ik een brief van het Ministerie van Justitie kreeg waar ik werd gesommeerd de €60 over te maken. Dreigend werd er nog bij vermeld dat ik zowaar een milieudelict had begaan.
Uiteraard ging ik tegen dit besluit in verzet, zoals dat heet. Met als belangrijkste argumenten:
• Dat het volstrekt onduidelijk is dat wat ik heb gedaan, niet mag. Weliswaar staat het in de verordening, maar DE gemeentegids zegt iets anders en ook bij de inleverpunten zelf wordt niets aangegeven.
• Dat het moment waarop ik de overtreding zou hebben begaan niet kon kloppen omdat ik op dat moment een behandeling in een ziekenhuis onderging;
• De boete indruist tegen mijn gevoel van rechtvaardigheid en buitenproportioneel is, vooral ook omdat de gemeente geen enkele moeite doet om zelfs bij overlast, mensen te waarschuwen dat ze iets doen wat niet mag, maar meteen tot het geven van bekeuringen overgaat.
Een kopie van de brief stuurde ik naar de wethouder met milieu in de portefeuille, in dit geval dus wethouder Mourik. De brief aan het OM en de mail aan de wethouder verstuurde ik op 14 november 2010. Daarna bleef het stil.
Het openbaar ministerie reageerde snel, maar vanuit de gemeente bleef het, op een automatische ontvangstbevestiging na, stil.
Via Twitter probeerde ik een reactie van de gemeente los te weken en inderdaad, op 29 november kreeg ik een mail van de wethouder. Ze had haar ambtelijk apparaat aan het werk gezet.
En zodoende werd het Kerst. Een nieuw jaar brak aan maar van de gemeente hoorde ik niets. Dus stuurde ik op 12 februari 2011 opnieuw een mail naar de wethouder. Onder andere met de opmerking dat ik nog steeds mensen hun afval zag weggooien en dat er nog steeds vanuit de gemeente geen borden of iets dergelijks waren neergezet.
Weer niets. Op 16 maart 2011 stuurde ik de mail nog maar een keer, nu naar het algemene adres van de gemeente. Dan zou ik in ieder geval een ontvangstbevestiging krijgen. En die kreeg ik ook netjes.
Op 25 maart kreeg ik een mail van de klachtencoördinatie. Het streven was, zo werd me gezegd, om binnen 2 weken te reageren.
U raadt het al, het werd 9 april en ik had nog niets ontvangen. Ik ging ook op vakantie, dus ik stuurde nog maar een mailtje dat ze zich niet meer hoefde te haasten. En dat had blijkbaar wat zenuwen geraakt.
Op 15 april kreeg ik een mail van het hoofd van de afdeling Veiligheid, Vergunningen en Handhaving met een simpele verklaring. Ik had helemaal niet aangegeven dat ik een reactie van de gemeente wilde. Simpel toch?
Tja, de man had gelijk. Dat heb ik hem op 15 mei (ik had een lange vakantie) ook gemaild. Met ook de opmerking dat het me duidelijk lijkt dat wanneer ik de gemeente voor het grootste deel verantwoordelijk stel, de gemeente daar uit zichzelf wel op zou willen reageren.
Bovendien snapte ik niet waarom men mij dan niet na 1 week had gemaild met de vraag “eh, sorry, maar wat wilt u van ons?”. Wat me wel met hoop vervulde, was de opmerking dat mijn brief er voor had gezorgd dat ze de regels nog eens tegen het licht zouden houden.
Maar goed, om te voorkomen dat mijn vragen weer onduidelijk zouden overkomen, heb ik ze toen iets duidelijker gesteld:
• Wat is de reactie op mijn verweer dat de gemeente Spijkenisse in de gemeentegids informatie verstrekt die indruist tegen een door diezelfde gemeente uitgevaardigde verordening?
• Wat is de reactie op mijn opmerkingen dat de gemeente niet eens pogingen onderneemt om bewoners op onjuist gedrag te wijzen, maar meteen overgaat tot het opleggen van sancties?
• Wat is de reactie op mijn vraag aan de wethouder dat de situatie ter plaatse van het delict nog niet is veranderd en het dus overduidelijk is dat de hierboven geschetste handelswijze van de gemeente niet bijdraagt aan de oplossing van het probleem?
• Kunt u mij een inschatting geven wanneer met de toetsing van de regels wordt gestart, hoelang deze ongeveer in beslag zal nemen en op welke wijze ik de uitslag kan vernemen?
• Als uit de toetsing blijkt dat mijn opmerkingen terecht zijn, is de gemeente dan bereid om de oplegde sanctie te seponeren?
Op 25 mei kreeg ik een reactie dat de gemeente in ieder geval de opgelegde sanctie niet kan seponeren en dat eventuele wetswijzigingen via de gemeentelijke website bekend gemaakt worden.
Voor de andere vragen moest hij andere afdelingen aan het werk zetten. Ik zou nog van hem horen.
En inmiddels is het dus 16 juli 2011 en heb ik nog niets vernomen. Waarschijnlijk zijn mijn vragen toch lastiger dan ik zelf had verwacht.
Maar hoe dan ook, een waarschuwing is wel op z’n plaats. Gooi uw papier, glas e.d. alleen weg in containers in uw eigen wijk. Het weggooien buiten een andere wijk kan u een boete van €60 opleveren. En het bespaart uw medebewoners een hoop ellende.
Oh ja, koop een papierversnipperaar zodat er niets met uw adres in het afval terechtkomt.
Peter Stroo
