De afgelopen week ging het binnen de gemeente Spijkenisse vooral om de vraag: komt ie er wel of komt ie er niet. En ja hoor tot walging van velen, hij komt er!
Ik heb het over het nieuwe theater in het centrum van Spijkenisse. En ondanks dat het eerdere college al met de burgers had afgesproken dat het theater er zou komen, doet de oppositie voorkomen dat dit alles behalve een feit was.
Eigenlijk was de burgerij een nieuw theater beloofd en is de oppositie 10 jaar lang aan het lijntje gehouden. Iets wat ze overigens heel goed afgaat. Sterker sommige hebben er inmiddels een voorspellende gave voor ontwikkeld. Ze plaatsen bij voorbaat de uitkomsten op hun website. Iets wat je kan vergelijken met een negatieve vorm van self fulfilling prophecy. Mensen die denken dat ze ziek worden, worden meestal ook ziek.
Bedenkingen waren overigens niet geheel onterecht, want het nieuwe theater kost een aardige bom duiten. Duiten die in tijden van crisis wellicht anders besteed kunnen worden. Aan de andere kant is de beste manier om uit een crisis te komen, doorgaans toch echt geld laten rollen. Tegenstanders droegen doembeelden als artikel 12 gemeente aan. Dat laatste is vervelend, maar niet onoverkomelijk. Zeker niet met een raad die wat financiële expertise kan gebruiken. Vaak is de artikel 12 vaak vervelender voor de ambtenaar, want die heeft heel veel werk aan rapportages voor het ministerie. Ook is het vervelender voor de gemeenteraad. Die worden toch vooral gedwongen tot toekijken. Laat dat ze nou net goed afgaan. En als een college een prima verstandhouding heeft met de toezichthouders, valt voor hen de last best mee. Ja je moet je ambities wat bijstellen en wat meer verantwoording afleggen. Maar gelukkig is het zover nog niet en wat betreft self fulfilling prophecy; zover gaat het ook niet komen.
Ik heb me de afgelopen weken richting diverse raadsleden al als voorstander van het nieuwe theater bekend gemaakt. Ik moest wel over een drempel heen. Diverse partijen vroegen mijn mening, als burger, m.b.t. het nieuw te bouwen theater. En toen ik verklaarde voorstander te zijn, stonden zij al direct klaar met hun tegenargumenten. Ik kreeg niet de indruk dat ze op zoek waren naar een genuanceerd oordeel van de inwoners van Spijkenisse, maar vooral naar medestanders die hun vooraf ingenomen mening ondersteunden. En dat is prima. Sterker ik vind dat je als raadslid een mening moet hebben. Maar vraag me deze niet met de argumentatie om je als partij een mening te vormen. Die mening was er al. Misschien ben ik in sommige opzichten een wat ouderwets type. Ik ben doorgaans van “afspraak is afspraak” en op z’n minst wie A zegt moet B zeggen. Zo hebben we een molen verhoogd, is er grond bouw klaar gemaakt en hebben we een theater gesloopt en daarvoor in de plaats een tijdelijk theater neergezet, die beperkt houdbaar is.
Nu ben ik een regelmatige bezoeker van het theater en een nieuw theater is dan ook wel een stukje eigen belang. Afgelopen week mocht ik 2 maal de Stoep bezoeken. En een avondje Stoep is inmiddels als snel verheven tot een “kort uitje tussendoor”. Waar menig theateravond in een andere stad vaak samen gaat met een hapje eten of een borreltje drinken, is dit in Spijkenisse er niet bij. De stoep bevind zich buiten het centrum, op een winderig stukje land op de hoek van een bedrijventerrein. De dichtstbijzijnde eetgelegenheid is de snackcorner van het het metrostation. Aangekomen bij de Stoep moet je in het met te weinig straatverlichting belichte parkeerterrein naar een plekje voor de auto zoeken. Het is dringen voor de beperkte plaatsen die betegeld zijn. Wie iets te laat is kan zijn auto kwijt op een stuk gras of grind. Je weet één ding zeker. Als je daar staat, kost het avondje uit je ook een paar schoenen. Bij het uitstappen zinken je schoenen zo ver weg in de bagger of water dat het lijkt alsof je begonnen bent aan het afzwemmen voor je C diploma. En natuurlijk zullen er ook van die zuurpruimen zijn die zeggen: “Dan ga je toch op de fiets”. Tegen hen zou ik zeggen: Dat maak ik lekker zelf wel uit! En bovendien: “tel de fietsenrekken”. Daarnaast is een groot deel van het theaterseizoen in de winter.
Ben je eenmaal veilig binnen is het dringen in de foyer. Het is gezellig druk, maar tafeltjes en stoelen om te zitten of te hangen zijn er te weinig. En vaak sta je voor de koude deuropening. De foyer heeft meer weg van een ruime vestibule. In de hoek kan je vast je jas wel kwijt. Als je vlak voor de voorstelling nog even een bezoek aan het toilet wil brengen dan kan je er bij sommige urinoirs alleen goed bij door een voet op de de rioolbuis te plaatsen. En dan begint een levensgevaarlijke klus. Links naast je begeeft zich een elektronisch straalkacheltje wat op volle toeren aan het blazen is. Een beetje te hard spetteren zorg voor een geknetter van je welste en wellicht nog eens een keer kortsluiting. Ondertussen moet je moeite doen om te voorkomen dat je broekspijp door het kacheltje in de fik vliegt. Ondertussen heb je kans dat de wind zo hard tegen de portocabin beukt, waardoor het urinoir in een soort golfslagbad zal veranderen. De vloer lijkt meer weg te hebben van een springkussen. Er zijn inmiddels bezoekers die er voor kiezen om buiten tegen een boom hun blaas te legen. Hun schoenen waren toch al verziekt. Na deze survival begeef je je richting de zaal. En deze voelt eigenlijk best goed aan. Tot dat je op één van de doorgezakte stoelen gaat zitten. Je kijkt om je heen en je ziet de vele amateuristische aanpassingen die zijn gedaan. Je beseft dat je in een bouwkeet zit. Je krijgt last van plaatsvervangende schaamte dat je op deze locatie in dit gebouw artiesten moet ontvangen.
Na de voorstelling zo snel mogelijk naar huis. Geen borreltje meer drinken in het centrum. Jammer dat de plaatselijke horeca niet kan meeprofiteren van een theater. Maar ja menig horeca ondernemer weet inmiddels hoe het werkt binnen de gemeente. Ik kijk wel uit naar het nieuwe theater. Afmaken waar je aan begint en geen lelijke puist aan de Groenoordweg.
En ongetwijfeld zijn er nu mensen die ik schuim op de bek en rode vlekken in de hals heb weten te bezorgen. Dat zijn er veel die deze site bezoeken. Om toch enige uitlaatklep te bieden en de vele haatmails een beetje in goede banen te leiden kunt u uw reactie kwijt op het volgende emailadres: ikhaatdatnieuwerottheatervanspijkenisse@hotmail.nl. Alle reacties zullen in volgorde van binnenkomst worden behandeld.
Marco
