Ik woon in het prachtige Waterland (aan de kant van het park, dus niet het probleemdeel Waterland). En als je mij vraagt wat ik van mijn directe omgeving vind, kan ik niets anders zeggen dat ik hier graag woon.
Oke, zijn wel wat punten van aandacht. Zo is de brug tussen Kikkerveen en de Montossorieschhool/de Duif behoorlijk verrot en wordt deze al jaren maar een beetje opgelapt.
Een nieuwe bredere brug zou beter zijn. Want fietsers en voetgangers moeten er vaak gelijk overheen. Lastig vooral bij de drukke schoolmomenten. Helaas is er geen geld voor vervanging, dat is namelijk uitgegeven aan Eurobruggen.
Maar soms als ik aan de wandel ben dan blijf ik staan op die verrotte brug. Even lekker turen. Kijken naar het water, welke rommel er nu weer in ligt. Geen vissen in te zien. Wel meerkoeten en eenden. En sinds een paar maanden, een jonge zwaan.
Toen hij er pas was, was hij (of is het een zij?) nog een klein zwaantje. Maar nu een paar maanden later is het een mooie grote zwaan aan het worden. Iedere dag ontmoeten wij elkaar even.
Zwanen kiezen hun stekje. Zodra zij hun ouders verlaten hebben zoeken ze een plek voor zichzelf. Ze ontmoeten een partner en broeden hun gezinnetje. En het gaat goed met de zwanen in Spijkenisse, je ziet er steeds meer. Tussen al die eenden worden ze steeds zichtbaarder.
Ik houd van die zwaan, ik houd van alle zwanen. Want ze stralen iets uit. Een trots, een standvastigheid. Kijk maar eens naar de zwanen langs de Groene Kruisweg. Niet bepaald de rustigste weg van Spijkenisse. Maar onverstoorbaar leven ze daar. Tussen al die eenden. Maar die vallen niet meer op, de zwanen daar in tegen zijn blikvangers en iedereen vind ze mooi.
Ik houd van zwanen, het mogen er nog meer worden.
Mario Guagliardo
