Terwijl de wereld in brand staat en in het Oosten de reizende zon is vervangen door een stralende kernreactor, draait het in Spijkenisse om de echt belangrijke zaken des leven.
De alomvattende vraag of er wel voldoende wipkippen en klimtuig voor de kinderen is.
Het is natuurlijk goed om de dagelijkse problemen in voldoende perspectief te zien en te beseffen dat, waar wij ons dagelijks druk om maken, niets is in vergelijking met datgene dat zich aan de andere kant van de wereld afspeelt.
Nu besef ik dat ik mede een rol heb gespeeld in de speeltuinengate, maar qua brede gemeentelijke politiek is het goed om een aantal zaken eens in breder perspectief te zien. Zeker omdat een eenvoudige inwoner er soms helemaal niets meer van begrijpt. Zo zijn er onlangs kinderen uit Waterland bij de Wethouder langs geweest om hun beklag te doen over de staat van hun speeltuin en het gebrek van aandacht van de gemeente. De kinderen werden wel met een lolly, maar zonder nieuwe wipkip huiswaarts gestuurd. Ook uit Vogelenzang Noord kwam een schreeuw om aandacht voor de staat van het speeltuintje op het Symfonieplein. De bewoners aldaar hebben prima initiatief getoond, hebben sponsoren en concrete ideeën. Maar ook de wethouder van ONS, de partij die toch zegt zo dicht bij de inwoners te staan, geeft niet thuis. Geen geld zeggen ze simpel. En dat laatste is moeilijk te begrijpen.
Zo kon de coalitie onder leiding van ONS (want zo mogen we het eigenlijk wel noemen) en de gemeenteraad prima voor zich zelf en de griffie zorgen door een fikse investering in Ipads te doen. Zogenaamd voor een papierloze raad. In elk geval was er geen enkel probleem om ongeveer een halve ton vrij te maken voor aanschaf voor ruim 40 Ipads. En men heeft zo´n haast met bestellen dat voor een stevige onderhandeling over de aanschafprijs met de leverancier geen tijd meer was. En zo zou ik nog ongenuanceerde zaken kunnen roepen over de gefinancierde parkeervoordelen voor gemeente-ambtenaren of die idiote garantstelling van leegstandskosten bij een projectontwikkelaar. En wat dacht u van de noodzaak om in een goede, nog niet verkochte, 30 appartementen in Rokade ’s avonds het licht te laten branden. Volgens ’t Hart goedkope LED verlichting. Helaas wel hele dure LED lampjes en daarnaast vraagt niemand zich af wie de aansluitkosten bij Eneco heeft betaald. Of zou er een verlengkabeltje liggen van de min of meer iets te vroeg gebouwde en door de gemeente meegefinancierde dependance van discotheek Y-land.
Al deze zaken gaan ten koste van een paar eenvoudige speeltoestellen voor kinderen. Maar goed het geld kan maar één maal worden uitgegeven en keuzes moeten gemaakt worden. Maar als je dan keuzes maakt doe het dan wel goed. Zo kan je je afvragen of de afgelopen tijd wel nieuw neergezette speelvoorzieningen op de goede plaats staan. Zo zijn er redelijk recent speeltuinen vernieuwd die niet echt een centrale rol binnen een wijk vervullen. En om nog maar een voorbeeld te noemen; zo is aan de Hongerlandsedijk voor het complex de vier werelden een speeltuintje ingericht, op een locatie waar de gemiddelde leeftijd van de bewoners 55+ is en waar nota bene binnen het complex zelf een uitgebreide speelvoorziening is in de vorm van een zandbak die zo groot is als de Sahara met daarnaast een schommel en wip. Kortom je kan je afvragen of er zinvol naar deze uitgaven is gekeken. Maar wellicht willen de daar te plaatse woonachtige Wethouder en raadslid van ONS wel samen gezellig op de wip. Van de ene speeltuin naar de andere.
Een kind kan je wegsturen met een lolly, maar er zijn inwoners die zich steeds meer afvragen of de huidige coalitie wel zo dicht bij de mensen staat. Zuig daar maar eens een puntje aan in plaats van aan die lolly.
Marco.
