Het lijkt een goed idee. De onder druk staande onderhoudsbudgetten voor de buitenruimte aanvullen met sponsorgeld. Een korte voorgeschiedenis. In de afgelopen jaren is veel geld en energie gestoken in het opknappen van de openbare ruimte.
Waar vroeger het onkruid en bosplantsoen welig tierden, wordt nu doordacht ingericht en onderhouden.
Was een rotonde vroeger een platte plak gras, tegenwoordig is het een fraai beplant geheel met vaak ook nog een kunstwerk in het midden.
Het gemiddelde Spijkenisser voortuintje valt er bij in het niet. Nu er de komende jaren minder geld voor onderhoud beschikbaar komt, lopen we het risico dat alle recent gepleegde moeite en de geïnvesteerde gelden voor niets geweest zijn. Twee keer per jaar klepelen, met een tractor alles wat opkomt terug de grond in rammen, is een stuk goedkoper dan schoffelen en maaien.
In den lande is het wiel al uitgevonden. De gesponsorde rotonde. In ruil voor een reclame-uiting betaalt een bedrijf of instelling inrichting en onderhoud van het verkeersplein. Inmiddels zijn er commerciële intermediairen op de markt die het proces van begin tot eind regelen. Maar waarom hierin niet een stap verder. Een gesponsord wegvak, een gesponsorde rondhangplek of een gesponsorde kinderboerderij. Indirect kan er nu al gesponsord worden door de reclameborden langs de weg en in bushokjes te huren. De gemeente deelt in de opbrengst, maar dat is weinig concreet. Er is geen relatie tussen de middelen en het doel.
Sponsoring is overal. In de sport, steeds vaker in de culturele sector en zelfs al jaren in de natuur. We weten inmiddels niet beter. Dus waarom ook niet in de lokale buitenruimte.
Arjun van der Dussen
