Een tijdje geleden, in de voorlichtingskrant van de gemeente Spijkenisse, een artikel gelezen over het werken voor de gemeente. 20 uur schoffelen en 12 uur per week begeleiding in het vinden van een baan. Eigenlijk was het een saai gemeentelijk artikel en kon het mij aanvankelijk niet boeien.
Maar nog geen paar dagen later viel het wijkkrantje voor Waterland in de bus. Ook hierin weer over dit project. Eenmaal aan het lezen gingen mijn nekharen overeind staan.
Ik citeer de zin die mijn woede over dit project aanwakkerde. “Het kan dus voorkomen dat bewoners een ploeg mensen aan het werk zien waarvan zij denken ”moeten er nu zoveel mensen voor dat (kleine) karweitje ingezet worden?”
Inderdaad, dat denk ik ook als ik het zie. Nu is een “karweitje” al niet groot maar als er dan dus ook nog eens tussen haakjes “kleine” staat, heb ik al helemaal geen verwachting meer! Werkbegeleiding, herintredingprojecten enz., allemaal prima, maar graag wel wat efficiënter. In plaats van mensen langs de weg te laten schoffelen op een kluitje kleigrond, zijn er zat andere klussen te vinden die niet leiden tot het opstapelen van een aantal mensen op een paar vierkante meter onder de noemer: “zo zitten ze in ieder geval niet thuis”.
Zo erger ik mij al een tijdje aan een kapot speeltoestel hier in de wijk. Gevaarlijk voor kinderen en waarschijnlijk is het kapotte onderdeel binnen een paar uur te vervangen. Lijkt mij meer nut hebben dan dat paar grassprieten te kammen langs de weg. En ja, ik heb daar melding van gemaakt. Sterker nog, ik heb een dag later met een tang in de hand het zelf opgelost!
Goed, ik ben dus enigszins geprikkeld geraakt door dat artikel. Nu zit daar wel een andere reden aan vast. Vorig jaar ben ik getroffen door een hersenvliesontsteking. Gevolg: doof en veel problemen met mijn evenwicht,snel last van oververmoeidheid en nog een aantal andere (kleinere) gevolgen. Maar wel met het gevolg dat ik voor langere tijd ben uitgeschakeld voor het arbeidsproces. Het gaat gelukkig de goede kant op. Ik wil dus weer aan het werk zodra het kan.
Maar aan het werk door nutteloos langs de weg met een shaggie in de mondhoek en gezellig ouwehoeren over vrouwen, die met te korte rokjes, langsfietsen over de fietspaden en daarbij een deel van hun net niet zongebruinde bil laten zien, omdat de zachte zomerbries nu eenmaal vat kreeg op dat te korte rokje? Kan een mooi gezicht zijn maar met mijn HBO achtergrond en een partij hardwerkende hersenen?
En die overige uren? 12 uur per week om een vrijwel standaard sollicitatiebrief te leren schrijven? Of een spoedcursus “Pimp my CV?” En het volgen van een sollicitatiecursus waarin je wel veel standaard dingen leert maar dat is iets anders dan solliciteren met gevoel, met passie voor een nieuwe baan.
Ja, ik wil dolgraag aan het werk. Nuttig werk en dan ook nog eens passend. Zoiets kost tijd. Zeker met mijn huidige “gebrek”. Maar dan niet in een “als je maar wat doet” project waarbij de nutteloosheid er van af straalt.
Of maak ik mij nu onterecht boos en is dit alleen maar een project voor lager opgeleiden met amper de vaardigheden voor het traject dat je “weer aan het werk” helpt. Voor mensen die niet in staat zijn om zelfstandig weer op het juiste pad te komen. Perfect voor mensen die langere tijd thuis zaten omdat zij zich liever druk maken om het kratje bier dan om een inkomen voor het gezin en zichzelf en daardoor geen last meer te zijn voor de gemeenschap?
Het wordt mij in ieder geval niet duidelijk dat “Werk voor Spijkenisse” goed kijkt naar de kwaliteiten van een individu. Doen ze dat wel, dan laat de communicatie over dit project wat steekjes vallen. Ik wil weer aan het werk. En gezien mijn lichamelijke beperkingen is de kans zeer groot dat ik uiteindelijk ook gedumpt ga worden in een arbeidstraject. Helemaal geen probleem mee. Maar dan wel afgestemd op mij als mens en niet als schoffelaar om zo van de straat te zijn. Zet mij dan maar op het stadhuis of laat mij in die periode een aantal onderzoeken doen. Op die wijze lever ik wel rendement voor de maatschappij op!
Maar vrouwen in korte rokjes nafluiten, het nutteloos overbemand op een vierkante meter gaan staan en dus de rest van Spijkenisse laten denken dat er weer veel met belastingcenten wordt gesmeten? Nee dank je! Misschien dat er een leuk bedrijf is dat wel een passende baan heeft voor een dove, hardwerkende, op HBO niveau denkende en gemotiveerde jonge veertiger? Zoja, neem gerust eens contact met mij op en behoed de maatschappij en mij voor het “orgieschoffelen”.
Mario Guagliardo
